1779 Warszawa Kanclerz Wielki Koronny
Andrzej Stanisław Kostka Młodziejowski

"Z Bożey y Stolicy Apostolskiey Łaski Biskup Poznański y Warszawski, Kanclerz Wielki Koronny, Orderów Orła Białego y S. Stanisława Kawaler"

Miejsce druku: Warszawa
Data druku: 5 marca 1779
Język: polski
Wymiary: 34 x 32,5 cm
Papier: czerpany
Stan: dobry, papier delikatny ze śladami składania

Opis

Druk ulotny jednostronny.

Process względem spisywania parafii,
dawania darmo kartek do Spowiedzi i pilnego Metryk Kościelnych
przestrzegania...

Ogłoszenie Andrzeja Stanisława Kostki Młodziejowskiego – kanclerza koronnego, biskupa
poznańskiego i warszawskiego z 1779 roku.

Bardzo ciekawy druk ulotny, szczególnie dla genealogów – pokazujący ile zawdzięczamy dzisiaj procedurom biurokratycznym w Kościele Katolickim i skrupulatności w dokonywaniu spisu dusz....

W edykcie, Kanclerz/ Biskup pisze, by czas przystępowania do spowiedzi w Wielkim Poście wykorzystać na spisanie parafian, także „Dyssydentów i Żydostwa".

Jak pisze biskup:
„Tym sposobem zostawić możemy potomności ślady ludności, iaka, gdzie i w którym roku była..."

Załączony jest też wzór tabeli jaką mieli wykonać proboszczowie...
- mężczyzn doyrzałych i małoletnich...
- niewiast zamężnych, wdów i panien...
- mężczyzn niedorosłych...
- dyssydentów
- żydów

Dalej mowa też o starym ukazie Prawa Narodowego z 1764 roku , "O
Oblatowaniu metryk szlacheckich...", „by Kleynot Szlachectwa naszego niebezpieczney (nie) podlegał skazie...”

Druki ulotne, jak nazwa wskazuje, zwykle nie pozostawały w większej ilości dla potomności... Często ślad po nich ginął całkowicie. Takie ogłoszenia (druk jednostronny – do powieszenia
przy kościele czy ratuszu), były zrywane i wyrzucane z miejsc ogłaszania po krótkim czasie, choćby aby zrobić miejsce kolejnym – stąd do naszych czasów zachowało się ich niewiele.

xxxxxxxxxxxxxx

Andrzej Mikołaj Stanisław Kostka Młodziejowski herbu Korab (ur. 1717, zm. 20 marca 1780 w Warszawie) – biskup rzymskokatolicki, podkanclerzy koronny, kanclerz wielki koronny, biskup diecezjalny przemyski w latach 1766–1768, biskup diecezjalny poznański w latach 1768–1780, konsyliarz Rady Nieustającej w 1775, opat komendatoryjny hebdowski w 1775.

Syn Stanisława i Marianny. Studiował w Rzymie, gdzie uzyskał w 1755 tytuł doktora. Przez 10 lat był rektorem rzymskiego hospicjum św. Stanisława. 23 października 1767 wszedł w skład delegacji Sejmu, wyłonionej pod naciskiem posła rosyjskiego Nikołaja Repnina, powołanej w celu określenia ustroju Rzeczypospolitej[4]. Kanclerzem został w 1767, gdy na znak protestu przeciwko porwaniu polskich senatorów przez Nikołaja Repnina kanclerz Andrzej Zamoyski złożył swój urząd.

Od 1766 biskup przemyski. 5 marca 1768 został mianowany biskupem poznańskim, ale jego ingres odbył się dopiero po 11 latach – 27 czerwca 1779.

2 i 17 lutego 1770 wydał z inspiracji posła rosyjskiego listy pasterskie z okazji otworzenia jubileuszu przez papieża, w których piętnował imieniem „zdrajców religii i ojczyzny” tych wszystkich, którzy śmieliby powątpiewać w dobre i świętobliwe zamiary króla i popierać konfederatów barskich.

Członek konfederacji 1773 roku, podpisał się na pierwszym zniszczonym egzemplarzu aktu konfederacji, następnie 16 kwietnia 1773 złożył przyrzeczenie (sponsję), że podpisze ponownie konfederację. Na Sejmie Rozbiorowym 1773–1775 wszedł w skład delegacji wyłonionej pod naciskiem dyplomatów trzech państw rozbiorczych, mającej przeprowadzić rozbiór, został członkiem Komisji Rozdawniczej Koronnej, ustanowionej dla likwidacji majątku skasowanego w Rzeczypospolitej zakonu jezuitów. Na Sejmie Rozbiorowym 1773–1775 został wybrany przez króla Stanisława Augusta Poniatowskiego do Rady Nieustającej.

W 1775 sąd konfederacki pod prezydencją Andrzeja Młodziejowskiego uniewinnił 30 Żydów oskarżonych o mord rytualny na trzyletniej dziewczynce we wsi Grabie na Mazowszu, ponieważ ich wzajemnie sprzeczne zeznania zostały wymuszone torturami. Członek Departamentu Interesów Cudzoziemskich Rady Nieustającej w 1777 roku.

Był płatnym agentem ambasady rosyjskiej. Już po koronacji Stanisława Augusta Poniatowskiego w 1764 Rosjanie wypłacili mu 80 000 rubli nagrody. W 1778 pobierał od Rosjan roczną pensję 3000 czerwonych złotych. 18 września 1773 podpisał traktaty cesji przez Rzeczpospolitą Obojga Narodów ziem zagarniętych przez Rosję, Prusy i Austrię w I rozbiorze Polski. Członek konfederacji Andrzeja Mokronowskiego w 1776.

W 1765 został kawalerem Orderu Świętego Stanisława.

Prowadził świecki tryb życia, zadając się z kobietami. Oskarżany był o sprzeniewierzenie majątku skasowanego zakonu jezuitów i otrucie w 1767 nieprzychylnego Rosji prymasa Władysława Łubieńskiego.

Pochowany w kolegiacie św. Jana Chrzciciela w Warszawie.
{ Wikipedia}

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

Polecam ten druk, może jeden z niewielu zachowanych do dnia dzisiejszego - a może jedyny...

Druk z uwagi na wymiary zostanie wysłany ewentualnemu kupcowi w stanie złożonym - tak jak wskazują ślady na papierze.