John O`Donohue jest Irlandczykiem, niezwykle silnie odczuwającym związek z duchowością swych celtyckich przodków, dostrzegającym jej korzenie w elementach krajobrazu rodzinnej Connemary. Duchowny, poeta i filozof w jednej osobie, napisał książkę, która w wypranym z elementów prawdziwej duchowości, karmionym miałką papką New Age świecie Zachodu wywołała szok i błyskawicznie stała się bestsellerem. Coż takiego zadecydowało o sukcesie Autora Anam Cary i kolejnych jego książek (Eternal Echoes, Beauty)? Można by wymienić szereg elementów, takich jak chociażby intrygujący tytuł, nawiązujący do prężnego ruchu duchowej odnowy, jaki przetoczył się przez Irlandię VIII w (Celi de). Przede wszystkim jednak należałoby powiedzieć, iż w zalewie przeróżnych "poradników życia duchowego", "programów duchowego rozwoju" i najrozmaitszych "szkół", wyciągających z kieszeni zdesperowanych ludzi ciężkie pieniądze za typowe pranie mózgu, Autor proponuje drogę o wiele prostszą, a jednak ledwie widoczną w oślepiającym autentyczne duchowe ścieżki neonowym świetle współczesnego MacŚwiata. W skomputeryzowanej i podporządkowanej wizji technokratów "globalnej wiosce" zatraciliśmy to, co czuł (i nadal odczuwa) prawdziwy wieśniak, człowiek na co dzień związany z przyrodą i jej cyklami. Jak najdalszy od New Age, John pokazuje, jak utrata kontaktu z naturą doprowadziła (i nadal doprowadza) człowieka do stanu, w którym nie rozumie on samego siebie ani otaczającego go świata. Podporządkowany wymaganiom systemu społeczno - gospodarczego jest sługą wszystkiego i wszystkich, tylko nie swego własnego, wyjątkowego przeznaczenia. Czytelnikom wspomnianych wyżej "poradników duchowego życia", pełnych synkretystycznego bełkotu, książka Johna O`Donohue wyda się na pierwszy rzut oka naiwna. John mówi o sprawach tak oczywistych, że niejeden żachnie się mówiąc: "ja to wiem". Dlatego też Anam Cara, to książka, którą czytać należy powoli, przerywając lekturę spacerem po lesie, po polach, wsłuchiwaniem się w głosy ptaków. Wtedy spełni ona swe zadanie: sprowadzi nas z powrotem do domu; wyrwie nas z układów, sytuacji i uzależnień, w jakie uwikłało nas życie i odda nas nam samym, czyniąc z nas prawdziwych LUDZI - gospodarzy samych siebie.