wysyłka max. 3 dni po wpłacie (zwykle w następnym dniu roboczym)

--------------------------------

Krzyk w niebiosa

napisała Anne Rice

przełożyła Agnieszka Rzepa

Dom Wydawniczy REBIS, Poznań 1994, wydanie I

492 strony; format 20,5cm x 13,5cm; miękka okładka

stan dobry z plusem

Notka na okładce:

"Jest to szokująca powieść o świecie ludzi muzyki w osiemnastowiecznej Italii. Świat ten kreują kastraci, których wspaniałe, niezrównane głosy, męskie soprany budzą podziw dworów królewskich i są celem starań wielkich scen operowych Europy. Powieść, z maestrią oddająca klimat epoki, przedstawia fascynujące portrety ludzi, którzy - uwielbiani i adorowani - są zarazem odrzucani i ignorowani. Książka o duchowej stronie człowieczeństwa, o istocie męskości i kobiecości."

w Posłowiu Anna Rice pisze:

"Powieść Krzyk w niebiosa nie mogłaby powstać bez dogłębnych studiów. Zaciągnęłam dług wdzięczności nie tylko wobec wielu pisarzy epoki, o której traktuje książka, ale i wobec autorów licznych publikacji naukowych i popularnonaukowych dotyczących opery, kastratów, osiemnastego wieku, sztuki muzyki, Włoch oraz Neapolu, Rzymu i Wenecji.

Ponadto sięgałam do wielu materiałów mówiących o cechach fizycznych eunuchów i pragnę szczgólnie podziękować doktorowi Robertowi Owenowi, który pomógł mi przebrnąć przez gąszcz literatury medycznej dotyczącej tego problemu.

Pragnę również podziękować pani Anne-Marie Bates, która wspaniałomyślnie udostępniła mi taśmowe nagranie Alessandra Moreschiego, ostatniego kastrata śpiewającego w chórze Kaplicy Sykstyńskiej i jedynego, którego głos został kiedykolwiek zarejestrowany.

Postacie wszystkich głównych bohaterów powieści są fikcyjne. I chociaż dokładałam wszelkich, by przestawić właściwy portret kastratów i epoki, pozwoliłam sobie na pewne nieścisłości w stosunku do konkretnych postaci oraz czasu. Nicolino, Farinelli i Caffarelli istnieli w rzeczywistości i byli sławnymi kastratami, jednak opis wyglądu Caffarellego przedstawiony w książce został wymyślony.

Opis stosowanych przez Guida metod nauczania został oparty na Early History of Singing W.J. Hendersona, jednak za wszelkie uproszczenia i nieścisłości odpowiedzialność ponoszę ja.

Bezpośrednią inspirację do opisu pierwszych muzycznych wrażeń Tonia z pobytu w Bazylice Świętego Marka stanowił album Baroque Venice. Music of Gabrieli, Bassano, Monteverdi, nagrany przez Decca Recording Company w 1972, wraz z załączonym w nim opisem pierwszej wizyty Jean Baptiste Duvala w Bazylice świętego Marka w 1607 roku.

The Garden of Love Alessandra Scarlattiego (Catherine Gayer, sopran, jako Adonis i Brigitte Fassbaender, kontralt, jako Wenus) nagrany przez Deutsche Grammophon w 1964 roku zainspirowało mnie do stworzenia jedynej części książki napisanej do muzyki - duetu Tonia z hrabiną w Neapolu.

Szczegółowy opis Achille en Sciro Metastasia, libretta, które Guido wybrał na debiut Tonia w Rzymie, można znaleźć w unikatowym dziele Vernon Lee Studies in the 18th century Italy.

Wiele barokowych oper popularnych w opisywanym przeze mnie okresie jest zarejestrowanych na płytach.

Gorąco zachęcam jednak czytelników, aby w celu dogłębnego zrozumienia tej muzyki szukali nagrań, na których dawne role eunuchów wykonują śpiewaczki. Kastraci dysponowaliczystymi sopranami i kontraltami. Alt czy męski falset nie daje prawdziwego wyobrażenia o pięknie ich głosów."