Czarne skrzydła – dwuczęściowa powieść Juliusza Kaden-Bandrowskiego wydana w latach 1928-1929.

Pierwsza wersja powieści ukazała się w prasie w latach 1925-1926. W wersji książkowej, wydanej w latach 1928-1929, autor dokonał wielu zmian. Powieść składa się z dwóch części: I. Leonora, II. Tadeusz. Dzieło utrzymane jest w poetyce ekspresjonizmu. Łączy w sobie elementy reportażu, politycznej karykatury i pamfletu.

Akcja powieści nawiązuje do autentycznej katastrofy górniczej, która miała miejsce w 1923 kopalni Reden w Dąbrowie Górniczej. Kaden-Bandrowski miał okazję osobiście poznać warunki życia górników i stosunki społeczne, spędzając na przełomie 1923 i 1924 kilka miesięcy w Zagłębiu Dąbrowskim i na Śląsku. Powieść przedstawia konflikty między robotnikami i działaczami ruchu socjalistycznego a właścicielami i zarządcami kopalń. Głównym wątkiem fabularnym są jednak tragiczne dzieje romansu Tadeusza (byłego legionisty i syna socjalistycznego posła) oraz Leonory, prostej dziewczyny pracującej w kopalni. Powieść ukazuje też wiele ówczesnych postaci autentycznych. Stanowi oskarżenie dzikiego kapitalizmu, jednak autor nie opowiada się jednoznacznie po żadnej ze stron sporu. Krytykuje zarówno przedstawicieli obcego kapitału i polską administrację, jak i miejscowych działaczy PPS. Mimo odwoływania się do śląskich realiów jest jednocześnie parabolą ukazującą konflikty między ideologią, polityką i praktyką życia, losem zbiorowości a jednostką.
W 1962 na podstawie powieści powstał film Czarne skrzydła w reżyserii Ewy i Czesława Petelskich. STRON 331