W metodzie ogniowej poddawane złoceniu przedmioty z miedzi lub jej stopów (głównie wszelkiego rodzaju brązy) pokrywa się amalgamatem uzyskanym przez zmieszanie 1 części rozdrobnionego złota z 9 częściami rtęci. Przedmioty te następnie ogrzewa się, na skutek czego rtęć odparowuje, a złoto pozostaje na powierzchni w postaci szczelnej powłoki, dobrze przylegającej do metalu podłoża. W celu otrzymania grubszych powłok złotych proces nanoszenia złotego amalgamatu i usuwania rtęci przez ogrzewanie powtarza się wielokrotnie.

Otrzymane metodą ogniową powłoki złote są matowe. W celu nadania im dekoracyjnego wyglądu poleruje się je kamieniami półszlachetnymi (na przykład agatem lub krwawnikiem) w całości lub częściowo, w zależności od efektu jaki pragnie się uzyskać.

Technikę złocenia ogniowego doskonalono przez wieki i mimo jej prostoty wymagała dobrej znajomości warsztatu pozłotnika i właściwego postępowania na kolejnych etapach złocenia. Ten warsztat okazywał się bardzo trudny do opanowania nawet dla doświadczanych rzemieślników, a z racji trującego działania par rtęci i tajemniczych zgonów w czasie jego wykonywania otoczony był tajemniczością i uznaniem dla mistrzostwa ówczesnych pozłotników.
Wysokość ; 56 cm
Szerokość 48 cm