Empatia może się pojawić dopiero wtedy, gdy pojmiesz, że wszyscy są z tobą jakoś powiązani. Współodczuwanie z innymi narasta, gdy dostrzeżesz, że we wszystkim jest cząstka ciebie, a w tobie znajdują się cząstki wszystkiego. Nikt nie jest wyizolowany. Kiedy znika iluzja oddzielenia, pojawia się empatia.
Związkiem mającym w sobie najwięcej empatii jest relacja matki ze swoim dzieckiem. Ludzie nazywają ten związek miłością, ale to błędna nazwa. Bliżej mu do empatii niż do miłości. Dlaczego? Ponieważ matka czuła dziecko w sobie; dziecko było jej częścią i nawet gdy się urodzi i podrośnie, matka nadal będzie delikatnie czuła jego rytm. Jeśli dziecko zachoruje, matka poczuje to, nawet jeśli będą oddaleni od siebie o tysiące kilometrów. Może nie wiedzieć, co się dokładnie dzieje, ale poczuje się przygnębiona. Może nie wiedzieć, że to właśnie z jej dzieckiem dzieje się coś złego, ale sama też zacznie cierpieć.