Ponad 1500 zdjęc na 472 stronach. INDIE, MONGOLIA, PERU, SRI LANKA, KUBA,TAJLANDIA, MAROKO. Czym jest ta książka? Każdy ją sobie odczyta sam. Łatwiej będzie napisać, czym nie jest. Z pewnością daleko jej do typowego albumu. Ktoś nazwał mnie kiedyś fotografem biedy, smakoszem koloru, wyławiaczem surrealizmu, artystą z astralnego namaszczenia. Mam nadzieję, że nasze zdjęcia w tej skiążce są surowe i brudne. I naturalne. Aparat szybki jak migawka oka. Zdjęcia robione pospiesznie, sterowane emocjami, bez przymierzania się do tematu. To też swoiste łapanie świata – przecież każda z tych wypraw miała być ostatnia. Magiczna sekunda na skierowanie obiektywu i naciśnięcie spustu. Nie ma czasu i miejsca na triki. Więcej wyczarowanego przypadku niż pedantycznej aranżacji. Więcej sztuki niż techniki.

Reportaże z krańców świata. Fotografie szybkie i prawdziwe. Dokumentowanie marginesu życia.

Opinia albumie: Dwie moje ulubione formy wyrazu – reportaż i fotografia uliczna. Album super, bardzo do Pana podobne takie spojrzenie na świat. Podoba mi się ten brutalny realizm, nieprzesłodzony jak prawie wszystko, co się dziś wydaje w fotografii. I bardzo dobre zdjęcia. No właśnie, ta szarość, bieda, brud – to nie jest zbiór jakich setki w księgarniach i sieci. Ten materiał tylko potwierdza moje podejrzenie, że te wszystkie inne albumy to fotomontaż.