„Gwinea w ukrywanej kamerze”

• Książka dla koneserów literatury podróżniczej
• Unikatowe wydanie - Niszowy nakład

Gwinea:

Państwo w zachodniej Afryce nad Oceanem Atlantyckim, graniczące z Gwineą Bissau, Senegalem, Mali, Liberią, Wybrzeżem Kości Słoniowej i Sierra Leone.

[...] Złowieszcze było to krakanie. Widocznie dzieci są żądne jakiegoś widowiska, którego jeszcze nie jestem świadom. Wypatrzyły właśnie kolejnego białego, który trzyma aparat fotograficzny w ręku. Musi spotkać go za to zasłużona kara. Droga z asfaltowej zamienia się w nieprzejezdne wertepy. Nie ma wyjścia. Dioubaté zwalnia. Wtedy nagle przed przednią szybą samochodu wyrasta potężna sylwetka żołnierza, który nakazuje zatrzymać auto we wskazanym miejscu. I właśnie w tej samej chwili nasz samochód otacza horda umundurowanych i nie przesadzając dzikich ludzi. Ktoś rzuca się na maskę samochodu. Inni wykrzykują i gestykulują. Wściekła twarz umundurowanej kobiety przykleja się do mojego okna. [...]

Spis treści:

— Podróże moją pasją 7

i Tak się zaczęło 13

ii Susu – naród gwinejskiego wybrzeża 23

iii Przygotowania 31

iv Wyjazd odżywa 43

v Każdy lot jest pierwszy 57

vi Sadu i Maria 71

vii Historia najnowsza 81

viii Życie na ulicach Conakry 91

ix W gościnie u gospodarzy 101

x Targowiska 109

xi A na imię masz Mamadu 121

xii Ministerstwo bez życia 129

xiii Wykupiłem bilet wstępu do Afryki 135

xiv Zobaczyć Sögné 145

xv Skorumpowany policjant 159

xvi Dubréka 165

xvii Uniwersytet Sonfonia 177

xviii Tolerancyjny świat Islamu? 183

xix Diaspora katolicka 191

xx Przewodnika zmienić czas 197

xxi Soumah 203

xxii Dolna Gwinea 211

xxiii Dalaba w kraju Fouta Djallon 225

xxiv Gwineę czas opuścić 251

Fragment:

— Dioubaté zatrzymaj samochód.

Dioubaté, po kilku dniach obcowania ze mną, bez błędu rozpoznaje moje komendy wydawane po polsku. Samochód zatrzymał się na poboczu. Rozpoczynam filmowanie krajobrazu. Czy ryzykuję kolejny mandat? Niestety tak, znowu mam pecha. Stróż na swój sposób interpretowanego prawa, wojskowy z widocznym karabinem pod deszczową peleryną, na motorze zajeżdża mi drogę. Coś do mnie mówi. Tym razem sam będę negocjował — pomyślałem — mam już pewne doświadczenie. Będzie chciał okup. Tymczasem obok mnie był już Ousmane.

— Słuchaj — mówię do Ousmane. — Tym razem z wojskowym będę negocjował sam. Bardzo mi na tym zależy. Proszę cię bardzo nie dodawaj nic od siebie. Proszę o dokładne tłumaczenie moich i jego słów.

Ousmane przyobiecał pełnić funkcję wiernego tłumacza.

— O co panu chodzi? — zapytałem żołdaka.

— Mamy nowy rząd, tutaj nie wolno fotografować, oddaj kamerę.

—  Czego nie wolno tutaj fotografować? Przecież nie ma żadnego obiektu wojskowego. Pytałem w gwinejskiej ambasadzie w Berlinie, czy dozwolone jest fotografowanie w Gwinei. Odpowiedzieli mi, że wszystko mogę fotografować z wyjątkiem obiektów militarnych. Stosuję się ściśle do tych wskazówek. Biedak chyba niezbyt wiedział, co to jest ambasada.

— Oni tam w Berlinie nie znają naszego prawa.

— Tak właśnie słyszałem, że od dwóch lat macie nowy rząd.

Poprzedni trwał aż 26 lat. Rzeczywiście w tym ujęciu jest to nowy rząd.

— Ja mam krewnego, który pracuje z prezydentem.

—  Ooo! Gratuluję takiej dobrej znajomości. Proszę przekazać ode mnie pozdrowienia waszemu nowemu rządowi. Niech Bóg go błogosławi.

— Ja jestem dowódcą służby ochronnej prezydenta.

—  Gratuluję panu takiego wyróżnienia, to wielki zaszczyt służyć wiernie prezydentowi. To wielki zaszczyt dla mnie poznać w panu tak ważną osobę. Pan prezydent ma dobrych i oddanych ludzi. Proszę przekazać pozdrowienia pańskiej żonie i dzieciom. One muszą być z pana dumne.

Żołdak wydaje się nie mięknąć pod wpływem wyszukiwanych naprędce komplementów.

— Oddaj aparat.

Policjant bez wahania siada na tylnym siedzeniu samochodu. Z przodu nasz kierowca. Po bokach żołnierza ja i Ousmane. Co za nierozwaga i niedoszkolenie z jego strony. Był całkowicie w naszych rękach. Mogliśmy z nim zrobić, co tylko byśmy chcieli. Mogliśmy go gdzieś wywieźć i zostawić daleko w dżungli. Co to za służba? Próbuję go zbyć tanim kosztem. Daję mu paczkę cukierków.

— To dla pana dzieci.

Wojskowy jest widocznie niezadowolony. Chce pieniądze. Szkoda mi było czasu na dalsze negocjacje. Niczego ciekawego już od skorumpowanego się nie dowiem. Przed nami przecież podróż, a on jest gotów z nami zmielić nawet i pół dnia. Daję mu 3000 franków. Prosi jeszcze o 2000. Dodaję jeszcze dwa z nadzieją, że mam go już z głowy.

— Niech Allah pana prowadzi — rzekłem na odchodne. Jest pan najlepszym moim przyjacielem w Gwinei. Takiego dobrego człowieka jeszcze nie spotkałem. Dumny jestem z tego, że dba pan o swój kraj, o Gwineę. Ja też staram się wiele uczynić dla pańskiego kraju, aby wam żyło się tutaj lepiej.

Tytuł: Gwinea w ukrywanej kamerze

Autor: Michał Jacenty Sznajder

Rok wydania: 2012

Stron: 272

ISBN: 978-83-63339-02-9

Format: 144x233

Oprawa: miękka ze skrzydełkami