Rycina wykonana w 1900 roku

Wymiary całego arkusza 26x17 cm centymetry

Autentyczny i oryginalny dokument z XX wieku

Jean de Reszke to tenor operowy i nauczyciel polskiego pochodzenia, urodzony jako Jan Mieczysław Reszke w Warszawie (Polska) 14 stycznia 1850, zmarł w Nicei (Alpy-Maritimes) 3 kwietnia 1925. Po studiach w Warszawie u tenora Francesco Ciaffei (1819-1894), następnie we Włoszech, w Mediolanie u barytona Antonio Cotogni (1831-1918), rozpoczął naukę w rejestrze barytonowym w 1874 w Fenice w Wenecji, pod jej kierunkiem Włoskie imię „Giovanni di Reschi”. W tym samym roku śpiewał w Londynie (w Theatre Royal przy Drury Lane) i Paryżu. W 1876 r., w którym zfrancuskował swoje nazwisko na „Jean de Reszke”, wznowił studia muzyczne u tenora Giovanniego Sbriglii (1832–1916) w tym rejestrze, który bardziej mu odpowiadał i który odtąd miał być jego własnym. Karierę rozpoczął jako tenor w Teatro Real w Madrycie w 1879, w 1881 powrócił do Londynu (gdzie śpiewał do 1900) i do Paryża w 1884 (występował tam do 1888). W 1891 wyjechał do Stanów Zjednoczonych, gdzie po Chicago zadebiutował w Metropolitan Opera („Met”) w Nowym Jorku i występował tam regularnie (339 przedstawień) aż do 1901. W jego repertuarze znajdowały się opery francuskie (Carmen, Faust, Le Cid...), włoski (Aida, Otello...) i w przeważającej części dzieła Richarda Wagnera (Siegfried, Tristan und Isolde, Lohengrin...) — zobacz listę wybranych ról poniżej -After -. Chory Jean de Reszke położył kres swojej działalności jako piosenkarz w 1904 roku, w którym rozpoczął drugą karierę nauczyciela, dzieląc się między Niceą (gdzie zmarł w 1925) a Paryżem. Do jego uczniów należą Claire Croiza, Bidu Sayão, Maggie Teyte i Leo Slezak. Warto dodać, że w 1951 roku uosabiał go w kinie Alan Napier w biograficznym filmie Richarda Thorpe’a Le Grand Caruso.

Zakupione w paryskim antykwariacie.