Przysięga Witolda

Witold przysięga zemstę Krzyżakom na tle płonącego Kowna.

Jan STYKA (ur. 8 kwietnia 1858 we Lwowie, zm. 28 kwietnia 1925 w Rzymie).

Przysięga Witolda (lit. Vytauto priesaika) – obraz olejny namalowany przez Jana Stykę w 1901 roku, znajdujący się w zbiorach Muzeum Wojskowego im. Witolda Wielkiego w Kownie.

Na wykonanie tego monumentalnego obrazu (350 × 640 cm) Styka poświęcił ponad rok pracy.

Obraz jest gloryfikacją Witolda Kiejstutowicza (od 1401 roku wielkiego księcia litewskiego), przedstawionego w otoczeniu kilku czołowych przedstawicieli dynastii Giedyminowiczów, władającej Litwą od XIII wieku, z której wywodzą się Jagiellonowie. W tle widać płonące Kowno.

Jan styka studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Wiedniu, później w Rzymie, Paryżu, Krakowie (pod kierunkiem Jana Matejki). Po studiach zamieszkał we Lwowie, gdzie miał pracownię. W latach 1888-1890 zamieszkiwał w Kielcach w pałacyku na Wzgórzu Karscha. Od 1900 r. zamieszkał w Paryżu, a od 1910 we Włoszech (na wyspie Capri). Razem z pielgrzymką polską, 11 kwietnia, w wielką sobotę, był na audiencji u papieża. 28 kwietnia 1925 rano, zastano go w łóżku martwego. Miał dwóch synów, także artystów malarzy: Tadeusza (1889-1954) i Adama (1890–1959), oraz córki Marię, Zofię i Janinę.

Rysunki pochodzą ze spuścizny z ponad 100 rysunków, zachowanych w kolekcji Paula Schlockoffa – najbliższego przyjaciela Adama Styki. Do dziś zachowała się bardzo bogata korespondencja listów  świadczących o bliskich relacjach Adama Styki z przyjacielem rodziny Paulem Schlockoffem. Po emigracji do Stanów Zjednoczonych pod koniec lat 40. Adam powierzył mu zarządzanie swoimi paryskimi sprawami. Opowiadał mu również o swoim codziennym życiu i członkach swojej rodziny. Kolekcja, którą rozprowadzamy, od tego czasu pozostaje w rodzinie Paula Schlockoffa. Poprzez te rysunki i obrazy odkrywamy ojca, Jana Stykę, wiernego ucznia Jana Matejki. W swojej twórczości często przywoływał męczeńską i rozdartą Polskę XIX wieku. Czerpał z wielkiej kultury klasycznej, znajomości mitologii i religii. Dzieła Tadé i Adama, którzy otrzymali solidne wykształcenie od ojca, należą do nowego pokolenia, pokolenia wolności i otwartości na świat. Listy Adama pozwalają lepiej zrozumieć losy tych mężczyzn, którzy poświęcili swoje życie sztuce, nigdy nie zapominając o swojej ojczyźnie, nawet z dala od jej granic.

Oprócz rysunków, olei zarówno Jan Styki oraz synów zachował się zestaw korespondencji z końca lat 40. i 50. zawierający listy adresowane do Paula Schlockoffa od Adama Styki, Wandy Styki i Doris Styki (żony Tadé), a także kilka małych wizytówek od Madame Styki (żony Jana). Około sześćdziesięciu listów świadczy o bliskich i pełnych zaufania relacjach między rodziną Styków a Schlockoffami. Adam powierzył im zarządzanie swoimi interesami we Francji, sprzedaż różnych obrazów, sprzedaż swojego mieszkania przy Place Pigalle 5  itp. Kilka listów i kartek z pozdrowieniami pokazuje, że nie były to tylko relacje biznesowe. W jednym z listów Adam wspomina o pobycie w Arizonie w 1948 r., który oznacza zmianę w jego twórczości; artysta przechodzi od tematyki orientalistycznej do "amerykańskiej": "przez 2 miesiące byłem z żoną w Arizonie, gdzie sporo malowałem, zachwycony jestem tamtejszym światłem, pejzażem a specjalnie kowbojami z końmi. Tak, że chwilowo z dala będąc od Afryki, można powiedzieć, że przerzuciłem się na tematy amerykańskie". Inne listy wspominają o śmierci matki (żony Jana Styki), potencjalnej sprzedaży obrazu Tadé Styki do Luwru, budowie Sali Ukrzyżowania w Kalifornii, w której ma się znaleźć monumentalny obraz Jana Styki, wreszcie inne informują o śmierci pani Jean Styki w 1953 roku i Adama w 1959 roku.

Ołówek, kredka, papier.

Wymiary (w świetle passe-partout):

• wysokość 39 cm,
• szerokość 29,4 cm.

Oprawiony w ramę o wymiarach: 54 x 43,7 cm.

Gwarantujemy autentyczność wystawianych przedmiotów. Do zakupu wystawiamy certyfikat potwierdzający autentyczność pracy.

Zapraszamy na nasze pozostałe ogłoszenia.