Jan Styka(1858-1925),

Szczęśliwy,spotkał miłość w takim ciele...,1901

heliograwiura, 27 x 17, 5 cm (odcisk płyty), passe - partout 37 x 29 cm.

sygn. w kompozycji p.d. monogram wiązany "JS", pod kompozycją cytat z Quo Vadis oraz sygnatura grafika "imp.Ch.Wittmann" (imp. - impressit/odbił.

Jan Styka (ur. 8 kwietnia 1858 we Lwowie, zm. 28 kwietnia 1925 w Rzymie) – polski malarz, ilustrator książkowy. Studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Wiedniu, później w Rzymie, Paryżu, Krakowie (pod kierunkiem Jana Matejki). Po studiach zamieszkał we Lwowie, gdzie miał pracownię. W latach 1888–1890 zamieszkiwał w Kielcach w pałacyku na Wzgórzu Karscha. Od 1900 r. zamieszkał w Paryżu, a od 1910 we Włoszech (na wyspie Capri). Razem z pielgrzymką polską, 11 kwietnia, w wielką sobotę, był na audiencji u papieża. 28 kwietnia 1925 rano, zastano go w łóżku martwego. Malował obrazy historyczne, religijne i batalistyczne. Namalował cztery panoramy: 1894 – wraz z Wojciechem Kossakiem znaną Panoramę Racławicką eksponowaną pierwotnie we Lwowie, obecnie we Wrocławiu, 1897 – Panoramę Siedmiogrodzką (obraz zwany także Bem – Petőfi) – przetrwała we fragmentach. Odnalezione i zidentyfikowane części znajdują się w Polsce (m.in. w Tarnowie)[3], USA, Wielkiej Brytanii, 1896 – panoramę o tematyce religijnej pt. Golgota (zwany też po angielsku „The Crucifixion” – Ukrzyżowanie) uznawaną za największy obraz o tematyce religijnej na świecie. Obecnie znajduje się w Forest Lawn Memorial Park, Glendale, koło Los Angeles w Kalifornii. Panoramę „Męczeństwo Chrześcijan w Cyrku Nerona”,