Oferuję do sprzedania książkę Janusza Niczyporowicza „Smarkateria”

Stan: przetarcia okładki na krawędziach, przetarte i zagięte rogi okładki, poszarzały papier.

O książce (fragment):

Ten, którego przezywano Kopiejka, wypiął się, język spadł mu na brodę, wytrzeszczył oczy i zdecydowanym ruchem odbił monetę od ściany. Krążek zatoczył łuk, uderzył w inny i potoczył się za daleko. Kopiejka nie mógł sięgnąć obu małym palcem i kciukiem.
Suchy odetchnął.
— Nie ma szpanki — powiedział.
Niewielki kwadrat narysowany na ziemi pozostał nie naruszony. Pieniądze, ustawione w nim w słupek, nęciły wszystkich i dlatego tykowaty Kopiejka — którego nazywano tak z powodu grania starą, pięcioko-piejkową monetą — nerwowo wysmarkał się, zatykając kciukiem jedną stronę nosa.
Teraz do ściany podszedł Adaś, ale haniebnie spudłował. Adaś nie lubił przegrywać, więc kiedy kończyły się pieniądze wykradzione ze skarbonki, siadał na ziemi pod płotem, naprzeciw okna i udawał znudzonego. Było to dziwne, ale zawsze w tym momencie wybiegała z domu jego babka i zaczynała lamentować nad jego słabym zdrowiem, a w końcu grozić, że nabawi się wilka.
Spudłował też Edzio, który za młodu wykradł ojcu, zasłużonemu ormowcowi, maszynkę do golenia i regularnie golił sobie ręce i nogi i dlatego w wieku jedenastu lat przypominał szympansa.
Dopiero Piotr, którego ojciec był nauczycielem, zrobił szpankę do monety Kopiejki. Ale na tym się skończyło.
Potem Suchy powiększył bank kosztem Adasia, a wreszcie trafił na linię kwadratu i mając prawo do jeszcze jednego rzutu, zrobił stuk i szpankę do monety Edzia, który za ten wyczyn Suchego musiał zapłacić podwójnie.