Pokrój rośliny jest wzniesiony, rozłożysty, dość nieregularny, z zakrzywionym pniem i prostopadle ułożonymi gałęziami. Przy dobrych warunkach świetlnych korona u starszych okazów przypomina kształtem parasol. Jedną z cech zdobniczych tego gatunku jest ciemna kora, na której pojawiają się spękania, odsłaniające jej głębsze warstwy koloru rdzawo-pomarańczowego. U starszych okazów kora łuszczy się płatami. Wczesną wiosną, kiedy roślina jest jeszcze w stanie bezlistnym, pojawiają się kwiaty, wyrastające bezpośrednio z pnia (kaulifloria). Są drobne, o charakterystycznym dla tej rodziny botanicznej kształcie (Bobowate-Fabaceae), ich średnica to około 1,5 cm, wyrastają po kilka sztuk z jednego miejsca z pąków śpiących na pędach dwuletnich i starszych. Kwitną 2-3 tygodni i w tym czasie roślina wydaje się być oblepiona różowo-fioletowym kwieciem. Co ciekawe, kwiaty judaszowca nadają się do spożycia, tak więc z powodzeniem mogą stanowić jadalną dekorację potraw. Po przekwitnięciu pojawiają się duże, błyszczące, nieco skórzaste sercowate liście o zaostrzonym wierzchołku i kilkucentymetrowym ogonku. Początkowo są szaro-zielone, w miarę dojrzewania nabierają bardziej soczystego odcienia, a jesienią przebarwiają się na żółto. Z czasem na roślinie pojawiają się zielone, brązowiejące, 10-centymetrowe strąki z kilkoma eliptycznymi nasionami, szeleszczącymi na wietrze.Judaszowce z pewnością zaciekawią zwolenników wyszukanych cechach zdobniczych roślin. Chociaż judaszowiec kanadyjski pochodzi z terenów wschodniej i południowo-środkowej Ameryki Północnej, to w naszych warunkach, przy zachowaniu odpowiednich warunków uprawowych, powinien corocznie ubogacać nasz ogród pod względem estetycznych. Wolno rośnie, warunkach naszego kraju osiąga 6–8 m wysokości przy 6–10 m szerokości.