Kapiści. Manifest koloru nowoczesności

W 1924 roku grupa studentów krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych, niemal spontanicznie wyjechała do Paryża. Nazwali się nieco żartobliwie, aby zebrać fundusze na wyjazd - Komitet Paryski, w skrócie KP (czyli kapiści). Kilkunastu różnych artystów, doskonaliło swój talent, po czym przeszczepiło na grunt polski zamiłowanie do sztuki Cézanne’a, Bonnarda, impresjonistów, ale także głęboki szacunek dla wielkiej tradycji malarstwa europejskiego. W Paryżu przetrwali dzięki niezwykłej przyjaźni, której nie złamały ich różne temperamenty i przeciwności losu.

Nieco inaczej potoczyła się kariera Piotra Potworowskiego, którego prace od początku wyróżniała niezwykła dekoracyjność, czy Artura Nachta-Samborskiego, który lubił posługiwać się bryłą. Do grupy kapistów należeli także: Dorota Berlinerbrau-Seydenmannowa, Seweryn Boraczok, Józef Jarema, Janusz Strzałecki, Janina Przecławska-Strzałecka, Stanisław Szczepański, Marian Szczyrbuła, oraz Józef Czapski, który obok Cybisa był głównym teoretykiem grupy.

Kapizm to nie tylko kolorystyczne rozstrzyganie obrazu, to także nowoczesne podejście do struktury obrazu, to przełamywanie sztywnych zasad akademickiego malarstwa, to wreszcie powiew paryskiej nowej sztuki (kapiści byli bowiem często nazywani "polskimi postimpresjonistami").

Liczba stron: 40
Format: 220 x 240 mm
publikacja bogato ilustrowana
oprawa miękka