Dedykacja młodego dr. Kołakowskiego
w "Szkicach o filozofii katolickiej" 1955.

Profesor Schaff, któremu dedykowana jest ta praca, jako "wspomnienie mało szczęśliwej epoki", rekomendując przyjęcie Kołakowskiego do Instytutu Kształcenia Kadr, pisał dwa lata wcześniej, że towarzysz Kołakowski "zgłosił się na Instytut" poważnie "obciążony wpływami burżuazyjnymi". Wcześniej dr Baczko zarzucił tekstom Kołakowskiego,
że "cierpią na obsesję religijną" i że "mają charakter ... bezpartyjny".

W konkluzji "Szkiców" (str.240) dr Kołakowski tłumaczy więc, że "obskurantyzm zwyciężył
w filozofii burżuazyjnej za sprawą staczania się społeczeństwa w bagno irracjonalizmu, ciemnoty i zakłamania". Jednak światopogląd klasy robotniczej "niesie ludzkości wyzwolenie umysłowe — zwycięstwo rozumu i nauki nad zabobonem i fałszem".

I to zapewne, tłumaczy, zarówno treść dedykacji, jak i samej książki,
która pozwoliła autorowi, przynajmniej na jakiś czas, zrzucić z siebie brzemię "burżuazyjnych wpływów" oraz oczyścić się w oczach współtowarzyszy.

Wkrótce i tak wszystkim trzem towarzyszom odebrano prawo wykładania
filozofii; Kołakowskiego usunięto z partii w 1966, Baczkę z UW i z Polski w '68;
a Schaff - naczelny partyjny ideolog, wytrwał w PZPR do połowy lat 80-tych. Kiedy w końcu wydalono go z partii w 1984, nowojorski "Time" poświęcił temu wydarzeniu całą szpaltę.

Cenne memento, w dodatku z bożonarodzeniowego okresu ...
w doskonałym stanie, bez podkreśleń i uszkodzeń.