"Czuł się wprost atakowany przez rzeczy, wystarczyło się tylko po nie schylić. Jestem zbieraczem przedmiotów, stwierdził, i w tym momencie przyszedł mu na myśl Syzyf. Tak, jest Syzyfem i jest szczęśliwy."

Alfred Irgang jest kolekcjonerem. Nie zbiera jednak znaczków czy antyków, ani zawartości dziecięcych jajek z niespodzianką, lecz absolutnie wszystko co mu wpadnie w ręce: stare gazety, protezy zębowe oraz wiele innych rzeczy, które nieświadomi przedstawiciele cywilizacji jednorazowego użytku po prostu wyrzucają.

Na wspólnym restauracyjnym stole, przy którym regularnie gromadzi się towarzystwo zaprzyjaźnionych naukowców i artystów. Alfred chętnie rozkłada owe skarby, co oczywiście nie spotyka się z aprobatą. Co więcej, jego przyjaciele i znajomi postanawiają sprowadzić go wreszcie do normalności, nie rezygnując z dogłębnego poznania artystycznych impulsów, które wiążą się z życiem za kulisami śmieci. Gdy wypadek przy pracy przykuwa kolekcjonera do łóżka szpitalnego, przyjaciele postanawiają go uszczęśliwić...