Konfrontacje i negocjacje. Wokół konfliktów społeczno-politycznych w PRL z początku lat osiemdziesiątych XX w.

<em>Konfrontacje i negocjacje. Wokół konfliktów społeczno-politycznych w PRL z początku lat osiemdziesiątych XX w</em>., red. Mirosław Golon i Krzysztof Osiński, Bydgoszcz-Gdańsk 2015, 446 s., (seria oddz. t. 48), recenzenci: prof. dr hab. Marek Andrzejewski, dr hab. PatrykPleskot

Niniejszy tom studiów ma za zadanie opisać relacje, jakie zachodziły pomiędzy władzą i społeczeństwem na początku lat osiemdziesiątych XX w. Już sam tytuł tomu – <em>Konfrontacje i negocjacje </em>– sugeruje, żenie były to relacje ani łatwe, ani przyjemne. Na wielu płaszczyznach dochodziło do konfliktów, o wszystko trzeba było z władzą walczyć, najczęściej za pomocą strajku. W cywilizowanych krajach najlepszym sposobem rozwiązania konfliktu jest rozmowa, ponieważ w wyniku negocjacji wypracowywane jest optymalne dla wszystkich stron rozwiązanie. Władze komunistyczne w Polsce traktowały negocjacje ze społeczeństwem jako przejaw swojej słabości. Przymuszone do nich zaczynały rozmawiać, często jednak za kulisowo prowadziły równolegle działania zmierzające do konfrontacji. Dla opisu powyższych zjawisk wybrano trzy zagadnienia: wydarzenia kryzysu bydgoskiego z marca 1981 r., walkę mieszkańców wsi o rejestrację rolniczej „Solidarności” oraz działania tajnych służb PRL wobec przedstawicieli opozycji.