Najważniejszym osiągnięciem sztuki przedstawieniowej w Egipcie było wypracowanie zasad kształtowania postaci ludzkiej. Nie chodzi tu o żaden wynalazek lub o wprowadzenie jakichś rewolucyjnych nowości. Do stworzenia tego, co nazywamy kanonem rzeźby egipskiej, artyści dochodzili z wolna. Możemy prześledzić proces tworzenia się prawideł kanonu poprzez jego pierwsze oznaki aż do najbardziej klasycznej formy. Należy tu wyróżnić dwa sposoby wyobrażania człowieka. W jednym przypadku mamy do czynienia z ukształtowaniem figury ludzkiej w trzech wymiarach - chodzi tu o rzeźbę pełną, statuaryczną, w drugim zaś - o rysunek człowieka w malarstwie i reliefie. Książka jest rzetelnym źródłem wiedzy - w tym praktycznej - o dawnym Egipcie i jego odkrywaniu, dlatego warto przeczytać. Zawsze relacja "praktyka" archeologa zawiera fascynujące informacje i smaczki, których teoretyk nie jest w stanie ująć. Plusem są przejrzyste mapki i liczne zdjęcia.