Dlaczego król? Skąd ten tytuł? Stowarzyszenie hodowców gołębi w Belgii nosi nazwę Koninklijke Belgische Duivenliefhebbersbond, co wolnym przekładzie znaczy – Królewski Związek Miłośników Gołębi. Stąd właśnie Mistrz Unii Antwerpskiej – elitarnego klubu lotowego w Belgii – w konsekwencji miano¬wany jest Królem Unii. Nazwa ta i tradycja z nią związana mają korzenie sięgające początków ubiegłego wieku, okresu I wojny światowej, kiedy to go¬łąb pocztowy był jeszcze najdo¬skonalszym środkiem przekazywania informacji z frontu, i dla- tego traktowano go jako rodzaj broni strategicznej. Z tego powodu stowarzyszenia hodowców gołębi pocztowych cieszyły się uznaniem władz państwowych i wojskowych. Wyrazem tego był swoisty patronat państwa (Króla), określone przywileje dla hodowców i nazwa – Królewski Związek. Tak było między innymi w Niemczech, w Belgii, w Holandii i w Wiel¬kiej Brytanii. Tradycja ta trwa tam do dnia dzisiejszego.

<p class="MsoNormal">AndreRoodhooft<p class="MsoNormal">Współzawodnictwo w ramach Unii Antwerpskiej uznawane jest w Belgii za najbardziej prestiżowe. Tytuł Króla Unii Antwerpskiej AndréRoodhooft zdobył aż 10-krotnie; było to w latach: 1983, 1988, 1992, 2000, 2002, 2005, 2006, 2007, 2008, 2009. W roku 2007 spotkał go wy¬jątkowy zaszczyt. Za zdobycie tytułu Króla Unii w trzech kolejnych latach: 2005-2006-2007 został uhonorowany tytułem Cesarza Unii Antwerpskiej (Kaiser Union Antwerp). Tytuł Cesa¬rza przypadł mu również w udziale w latach 2008 i 2009 za dwa trzyletnie okresy „królowa¬nia” w Unii: 2006-2007-2008 i 2007-2008-2009.<p class="MsoNormal">André Roodhooft zdobywał laury we wszystkich katego¬riach lotowych. W latach 1987-1988 był mistrzem w lotach dalekodystansowych (GeneralmeisterWeitstreckenclubAntwerpen). W tym okresie Unia zrzeszała najwięcej, bo około 1500 hodowców. Na przestrzeni ostatnich 30 lat wielokrotnie zdobywał tytuły mistrzowskie i wicemistrzowskie w lotach na średnich i dalekich dystansach, zarówno gołębiami dorosłymi, roczniakami, jak i młódkami. Na te tytuły składają się osiągnięcia lotowe indywidualnych gołębi. Najlepsze z nich określa się na Zachodzie mianem asów lotowych (Astaube).André Roodhooft może się poszczycić asami lotowymi bodaj we wszystkich kategoriach lotowych. Często miewał najlepszego lotnika Unii Antwerpskiej, najlep¬szego roczniaka Unii, najlepszego dorosłego lotnika na średnich, czy dalekich dystansach.<p class="MsoNormal">André Roodhooft uczestniczy też w innych współzawodnictwach; m.in. we współzawodnictwie czasopisma De SnelleVlucht oraz we współzawodnictwie pod nazwą Fond 2001. Klasa jego hodowli i umiejętności i tu znajdują swoje potwierdzenie. André bryluje, zdoby-wając tytuły mistrzowskie zarówno młódkami, roczniakami, jak i gołębiami dorosłymi. Jak przystało na hodowcę tej miary, André Roodhooft dochował się również olimpijczyka. W roku 2005 jego gołąb reprezentował Belgię na Olimpiadzie w Portugali.<p class="MsoNormal">André zaczął interesować się gołębiami już w wieku 7 lat. Jego ojciec wprawdzie nie miał z nimi nic do czynienia, ale dwóch jego braci i szwagier byli hodowcami. W wieku 12 lat André odnosił już pierwsze sukcesy w lotach na krótkich dystansach. Potem, po ożenku w roku 1973 podjął pracę przy gołębiach w stacji hodowlanej Natural założonej przez legendarnego Noël’a De Scheemaecker’a. Kontynuuje ją do dziś. Ceni ją, cieszy się nią, wszak jest ona spełnieniem jego życiowego marzenia – móc robić to, co się kocha i z tego żyć. Dla Roodhooft’a gołębie to hobby, miłość, zawód, praca, a więc całe życie. Wszystko, z wyjąt¬kiem najbliższej rodziny jest im podporządkowane. Nic więc dziwnego, że przy takim zaan¬gażowaniu już od najmłodszych lat osiągał w tym sporcie sukcesy.<p class="MsoNormal">André Roodhooft zdobył w gołębiarstwie wiele; można by nawet powiedzieć, że wszystko. Wielokrotnie był na szczycie, ale miał też lata trudne. Rok 1990 nie był dla niego łatwy. Zawał serca, operacja, i to w najpiękniejszym wieku, po czterdziestce. Szybko jednak wyszedł z tego. W ostatnich latach przeżył drugie załamanie zdrowia. Choroba nowotwo-rowa. Ale André niełatwo się poddaje. Świadczy o tym jego szybki powrót do zdrowia i fakt, że znów lotuje i zwycięża. Problemy zdrowotne były dla niego poważnym wyzwaniem, a zarazem doświadczeniem i próbą charakteru. Dzięki nim przewartościował swoje życie i sposób podejścia do swego hobby.<p class="MsoNormal">Kiedyś wszystko w życiu – także gołębie – traktował nadzwyczaj poważnie, odpowiedzialnie, wręcz z chorobliwą, aptekarską dokładnością. Jeśli oblot wdowców miał być o szóstej, to był o szóstej i nie mogło być inaczej. Po chorobie uznał, że tak nie trzeba, że nie jest to takie ważne, że jest to wręcz niezdrowe. Dziś wie, że nic złego się nie stanie, gdy gołębie zostaną wypuszczone np. o 7:30. André zrozumiał, że do wszystkiego trzeba mieć dystans. Dotyczy to wszystkich aspektów życia. Ta dewiza – twierdzi André – nie zwalnia nas bynajmniej od zachowania podstawowych warunków prowadzenia racjonalnej hodowli. Zawsze trzeba się opiekować gołębiami, dbać o ich zdrowie, zapewnić im właściwe warunki bytowania. Trzeba w tym jednak zachować właściwą miarę.<p class="MsoNormal">Nie darowałbym sobie tego, gdybym mistrza tej miary nie zapytał o jego receptę na sukces, o to, co w tym sporcie jest najważniejsze. Pytam więc, czy do gołębi trzeba mieć talent? A może to tylko kwestia wiedzy i umiejętności? André uważa, że dobre gołębie, dobry gołębnik i właściwa opieka to warunki podstawowe, ale bynajmniej niewystarczające, albo-wiem sukces w hodowli i w lotach, to nie tylko kwestia nabycia dobrych gołębi, zbudowania dobrego gołębnika i opieki. Dla hodowcy dążącego do sukcesu gołębie muszą być najważniejsze. Trzeba się nimi opiekować i troszczyć się o nie. Trzeba się im poświęcić, przebywać wśród nich i zżyć się z nimi. Gołębia trzeba mieć w sercu! Tego nabyć nie można. A może w tym tkwi istota owego „talentu”, z którym jeden się rodzi, a drugi za nic w świecie go nie kupi? Kolejna rzecz w drodze do sukcesu to – zdaniem André – selekcja, i to bardzo ostra selekcja. Selekcja, selekcja, raz jeszcze selekcja!<p class="MsoNormal">„Złe gołębie usuwam, dobre od czasu do czasu sprzedaję, a te najlepsze zostawiam dla siebie”.<p class="MsoNormal">Oto dewiza mistrza. To zrozumiałe, szczere.<p class="MsoNormal">Jego mistrz i nauczyciel, wzór do naśladowania? André bez wahania odpowiada – Noël De Scheemaecker; zmarły w roku 2002 w wieku 93 lat założyciel stacji hodowlanej Natural. Uważa go nie tylko za swego mistrza i nauczyciela, lecz również za niedoścignionego znawcę i miłośnika gołębia pocztowego, a przede wszystkim za człowieka wielkiego formatu i dobrego przyjaciela. Zasłużył sobie na tę opinię przykładem swojego godnego, długiego i pracowitego życia.<p class="MsoNormal">Co André chciałby jeszcze osiągnąć? Jakie są jego marzenia? Mistrz powiedział mi, że chce nadal cieszyć się gołębiami, chce nadal dobrze lotować. Nieopisaną radość wciąż sprawia mu widok powracającego z lotu gołębia, a gdy się okaże, że wrócił jako pierwszy, czy drugi – jego szczęście osiąga pełnię.<p class="MsoNormal">Ale André Roodhooft to nie tylko wybitny hodowca. To również wzięty publicysta. Na przestrzeni ponad 30 lat napisał kilkaset artykułów o gołębiach pocztowych. Były one publikowane m.in. w niemieckojęzycznym magazynie belgijskim pod nazwą Gut Flug. W 2006 roku za swój dorobek w tej dziedzinie został uhonorowany tytułem najlepszego dziennikarza gołębiarskiego. André Roodhooft jest przykładem wybitnego hodowcy, który na dodatek potrafi fachowo, ze znawstwem pisać o gołębiach; i to prostym, zrozumiałym językiem. To jego największy atut. Jest mistrzem w hodowli i w lotach, a zarazem osobą, która tę wiedzę potrafi przekazać innym.<p class="MsoNormal">W swoich artykułach André przekazuje Czytelnikom wiedzę zdobytą przez lata prowa¬dzenia własnej hodowli i równocześnie stacji hodowlanej Natural. Dzięki temu tchną one autentyzmem. Dzieli się w nich swoimi doświadczeniami, udziela praktycznych wskazówek, porad, odpowiada na liczne pytania kierowane do niego przez Czytelników. Jest w tym nadzwyczaj szczery. Opowiada o swoich sukcesach, ale przyznaje się też do swoich wahań, wątpliwości, błędów i pomyłek. Nie kreuje się bynajmniej na autorytet, z jego tekstów Czytelnikowi rysuje się obraz prostego, skromnego, normalnego człowieka.<p class="MsoNormal"><p class="MsoNormal">