Książka poświęcona jest problematyce lotowania gołębiami na dalekich dystansach.  Materiał  zaczerpnięto z rozmów z hodowcami, którzy w tego rodzaju lotach osiągają ponadprzeciętne   wyniki.   W   dyskusji   wzięli   udział:   Ernest   Bartosz   i   Alojzy  Paszek z Siemianowic Śląskich, Wacław Górecki i Werner Urbanek z Rudy Śląskiej, Kazimierz Kohnke z Władysławowa, Franciszek Marmuszewski z Kamienicy koło Nowego Sącza, Eberhard Schüssler z Niemiec, Günter Swierze i Eugeniusz Tokarek z Zabrza, Stanisław Turek z Krzeszowic  i  Józef Zając z Żor. Wszyscy kolejno ustosunkowują się do podnoszonych kwestii, odpowiadając na te same pytania. Stąd łatwo zauważyć podobieństwa lub różnice poglądów i wynikające z nich odmienności w sposobach prowadzenia gołębi. A oto ważniejsze pytania, wokół których toczyła się dyskusja:

- czy na loty dalekodystansowe nadają się wszystkie gołębie, czy tylko niektóre o specjalnych predyspozycjach? jeśli tak, to jakie cechy i predyspozycje powinny posiadać gołębie dalekodystansowe?

- czy są gołębie uniwersalne, które potrafią zwyciężać na wszystkich dystansach? czy to są gołębie szybkie, czy raczej wolniejsze?

- jak traktować gołębia w młodości, by wyrósł na asa lotowego zdolnego do wieloletnich wyczynów w wieku dojrzałym? czy lotować nim intensywnie, czy też oszczędzać go?

- czy  można  np.  wysłać  roczniaka  na  lot  z  odległości  ponad  1000 km? czy ma on szansę z takiego lotu zdobyć konkurs?

- po czym rozpoznać w młodości gołębia, który ma predyspozycje do lotów dalekodystansowych? co może być zapowiedzią jego przyszłych sukcesów w tego rodzaju lotach?

- czy to prawda, że są szczepy gołębi wcześnie- i późnodojrzewających? które są lepsze, które są bardziej predysponowane do lotów dalekich?

W tym miejscu dla porównania opisano sposób traktowania gołębi młodych przez słynnych przed laty Paula Siona i dra Arthura Bricoux.

A oto kolejne pytania zadane rozmówcom:

- czy dwulatki to gołębie w pełni dojrzałe? czego można od nich wymagać?

- jak prowadzić przez cały rok gołębie przeznaczone na loty dalekie? kiedy łączyć je w pary? jaką metodą nimi lotować? czy pozwolić chować im młódki?

- jakie są najlepsze pozycje dla gołębi lotowanych "z gniazda"?

- czy na dalekich dystansach można lotować metodą wdowieństwa?

- czy na dalekie dystanse lecą lepiej gołębie "z gniazda", czy raczej z wdowieństwa?

- jak przygotować wdowce i wdowy na loty dalekie?

- czy na loty dalekie lepsze są samce czy samice?

- czy gołębie przeznaczane na loty dalekie trzeba oszczędzać w lotach i w rozrodzie?

- czy koszować je lot w lot, czy też oszczędzać je, koszując je np. od czasu do czasu?

- jak karmić gołębie lotowane na dalekich dystansach?

- jak traktować gołębie po sezonie lotowym? czy pozwolić im chować potomstwo? kiedy rozłączać je?

- jak dbać o gołębie jesienią i zimą?

Na koniec kilka pytań natury ogólniejszej:

- jak dochować się gołębi dalekodystansowych?

- jakie są możliwości współczesnego gołębia pocztowego? z jakich odległości jest on w stanie wracać?

- czy w związku z tym należy ograniczać długości lotów, np. do 700-800 km, by gołębie mogły wrócić w dniu startu, czy też organizować loty z odległości większych np. z ponad 1000 km?

Pytanie to coraz częściej zadajemy sobie wszyscy w związku ze stratami, jakie ponosimy w lotach dwu-, trzydniowych, kiedy to gołębie z różnych powodów, m.in. Ze względu na niekorzystne warunki atmosferyczne, nie są w stanie wrócić w dniu startu. Na końcu jest pytanie o receptę na sukces, na które kolejno odpowiadają wszyscy rozmówcy.

Książka ma objętość: 192 strony tekstu i 22 strony barwnych fotografii.

Cena przesyłki 6 zł obowiązuje przy przedpłacie na konto bankowe.