Bardzo rzadki podręcznik do esperanto wydany na Ukrainie w 1922 r.:

Орест Кузьма Есперанто : повний підручник до науки міжнародньої мови / Esperanto : povnyĭ pidruchnyk do nauky miz︠h︡narodnʹoï movy
Ukraina Stelo publication from Kolomyja

132 strony, oprawa twarda, brak strony tytułowej

Ukraina Stelo (ukr. Україна Зоря) to pierwsze ukraińskie czasopismo w języku esperanto, założone w 1913 roku. Od 1913 do lat 30. XX wieku redaktorem naczelnym był Orest Kuzma.

Historię publikacji można podzielić na trzy etapy:

1913 - koniec czerwca 1914; przerwę spowodowała I wojna światowa;
1922-1930, rozłam był spowodowany represjami wobec esperantystów w ZSRR (esperanto uznano za „język drobnej burżuazji i kosmopolitów”[1]);
Od 1991 roku ukazało się 17 numerów pisma.

Na łamach „Ukrainy Stelo” ukazały się tłumaczenia dzieł T. Szewczenki, I. Franki, w szczególności jego słynnego „Poświęcenia” ku czci Kobzara (1914), O. Kobylyańskiej,
W. Stefanyk, Łesia Ukrainka, M. Kotsiubinski, pieśni ludowe, kołomyika (w tłumaczeniu W. Atamanyuka), artykuły o twórczości pisarzy ukraińskich. We współczesnym wydaniu pt.
od 1991 r. w rubryce „Antologia Ukraińska” ukazują się tłumaczenia autorów ukraińskich.

Pierwszy numer „Ukrainy Stelo” znajduje się w Tarnopolskim Muzeum Historii Lokalnej, jako prezent od córki Mychajło Jurkowa za pośrednictwem tarnopolskiego esperantoisty Wiktora Payuka.
W czasach sowieckich Daria-Yeva Yurkiv starannie ukrywała historyczne dziedzictwo nazwiska swojego ojca, bardzo obawiając się, że kopie zostaną skonfiskowane przez pracowników KGB.