Dr Rudolf Ociepka ukończył Akademię Wychowania Fizycznego w Warszawie w 1952r. Po studiach rozpoczął pracę w Warszawskim Instytucie Matki i Dziecka filia w Rabce, gdzie prowadził oddział fizykalny. Jego głównym zainteresowaniem były zaburzenia postawy u dzieci, a szczególnie progresywne skoliozy idiopatyczne i ich leczenie.
Na podstawie dogłębnych studiów teoretycznych i codziennej pracy ze skoliozami doszedł do wniosku, że istnieje sprzeczność pomiędzy ogólnie stosowaną terapią w formie intensywnego wzmacniania mięśni grzbietu a stwierdzoną u dzieci z progresywną skoliozą idiopatyczną, wadą postawy w postaci pleców płaskich lub pogłębionej lordozy. Ta obserwacja stała się bodźcem do poszukiwania nowych rozwiązań terapeutycznych, a w konsekwencji punktem zwrotnym w postępowniu leczniczym ze skoliozami. Od 1965 roku w miejsce wzmacniania mięśni grzbietu autor zastosował ćwiczenia antygrawitacyjne w lekko kifotycznym ustawieniu kręgosłupa, co w grupie 487 dzieci objętych tym sposobem leczenia spowodowało znaczne zmniejszenie pogorszeń (z 22,7% na 1,4%). Nową koncepcję postępowania i jej uzasadnienie autor przedstawił w pracy doktorskiej Badania nad wpływem ćwiczeń antygrawitacyjnych i kifozujących na proces leczenia skolioz idiopatycznych (AWF Kraków 1972).
Bazując na najnowszych poglądach teoretycznych, własnych obserwacjach i doświadczeniach, a przede wszystkim na osiągniętych wynikach doszedł do konkluzji, że::
- powstanie i rozwój progresywnej skoliozy idiopatycznej związane jest z przodowygiętą postawą ciała w płaszczyźnie strzałkowej w postaci pleców płaskich względnie pogłębionej lordozy,
- progresywna skoliozą idiopatyczną jest zaburzeniem trójpłaszczyznowym w obrębie pierwotnego łuku skrzywienia, strukturalna deformacja kostna kręgosłupa zaczyna się na wyrostkach stawowych strony wklęsłej łuku skrzywienia, proces deformacji kręgosłupa przebiega zgodnie z prawami grawitacji i wzrostu oraz z prawem Huoter-Volkmann.
Powyższe założenia stanowią bazę przedstawionego Systemu aktywnej korekcji progresywnych idiopatycznych bocznych skrzywień kręgosłupa SAKIS. Na podkreślenie zasługuje część praktyczna, gdyż zawiera ćwiczenia antygrawitacyjno-kifozujące z zastosownicm pomocy terapeutycznych. Ważnym dopełnieniem są wyniki badań współautora Gregora Wagnera, dzięki czemu monografia posiada nie tylko walory metodyczne ale także naukowe i poznawcze. Dr Rudolf Ociepka zmarł 7 września 2005 roku.