Lomo produkował ten średnio formatowy aparat z podwójną obudową z dwoma obiektywami od około 1980 roku. Była to niewielka wersja Lubitela 166 z 1966., dodając samowyzwalacz. Z dwóch obiektywów dolny, z migawką, naświetla film, podczas gdy drugi służy wizjerowi. Oba obiektywy wkręcają się i wykręcają w celu ustawiania ostrości (zamiast być montowane w przedniej płycie stojaka, jak w wielu aparatach TLR); Każdy obiektyw ma zębate zęby wokół krawędzi, a oba są zazębione, aby połączyć ostrość. Na obiektywie znajduje się skala ostrości. Podobnie jak wcześniejsze modele Lubitel, wizjer 166B ma soczewkę pojemnościową zamiast ekranu ze szlifowanego szkła, z niewielką centralną powierzchnią punktową do ustawiania ostrości. Ten (jest to projekt skopiowany z modelu ogniskowania Voigtländer Brillant) wymaga pewnej ostrożności w ustawianiu ostrości, ale daje znacznie jaśniejszy widok do kadrowania niż pełno klatkowy ekran ze szkła szlifowanego.

Lubitel 166B wykorzystuje folię rolkową 120 i naświetla kwadratowe obrazy o wymiarach 6x6 cm. Czasy otwarcia migawki wynoszą od 1/250 do 1/15 i ustawienie żarówki; migawka jest zsynchronizowana z lampą błyskową, z gniazdem PC na korpusie obiektywu i zimną stopką po lewej stronie aparatu. Obiektyw jest powlekanym obiektywem potrójnym 75 mm f/4.5 T-22, z przysłoną do f/22, a granica bliskiej ostrości wynosi nieco ponad metr. Obejmuje gwintowaną osłonę i filtry o średnicy 40,5 mm. UŻYWANY / SPRAWNY W
ŁADNYM STANIE JAK NA FOTOGRAFII .