Mateusz Szmytke – Lobelia Pomroka

Tagged: fantastyka, Mateusz Szmytke, proza

Nastanie mroku spowodowało, że każde jezioro na Planecie Matce w niedługim czasie musiało przemalować swoje wiosenne piękno na zimowo–depresyjne barwy, dla większości istot bez końca przykryte pod przyćmiewającym je płaszczem ciemności. Nikt na świecie już nie łudził się, że kiedyś jeszcze ujrzy pełnowymiarowe piękno natury, o którym zresztą w przeciągu kilku pokoleń nikt już nie będzie szczegółowo opowiadał. Żadna kartka w zakurzonej książce nie zastąpi emocjonalnych wypowiedzi ludzi o tym, czego niegdyś doświadczali, choćby właśnie w lasach i nad jeziorami. Nie ma sposobu na ponowne doznanie tych wszystkich wspaniałych widoków, zapachów i dźwięków. Ciemność stała się dla mieszkańców Planety Matki chlebem powszednim, którego czerstwą kromkę mogli albo z pełnym zdecydowaniem przeżuć i jakoś przełknąć, albo – po wgryzieniu się w nią – utracić mniejszą lub większą część swojego uzębienia. Jednak to i tak nie była dla nich najczarniejsza wizja przyszłości, bo przecież zawsze mogła ona być przyczyną czegoś więcej aniżeli tylko zwykłego potknięcia się o wystający z gleby konar.

Jeziorni Łucznicy powracają, aby zmierzyć się ze światem przysłoniętym pomroką. Dobrze już znani bohaterowie, a także całe multum nowych przyjaciół i wrogów czekają na Ciebie, drogi czytelniku, abyś mógł wraz z nimi wejść do świata pełnego niespotykanych dotąd w literaturze fantastycznej krain i bytów.

Mateusz Szmytke. Urodził się w Wejherowie i nadal w nim mieszka. Jest absolwentem wejherowskiego II LO im. Teodora Bolduana i gdyńskiej szkoły policealnej Cosinus o kierunku technik BHP. Wyraża głębokie zafascynowanie naturą, i z tego właśnie względu uwielbia spędzać czas nad jeziorami znajdującymi się z dala od zgiełku i niezdrowego zapachu miast. Jest fanem bardziej klimatycznych i mrocznych odmian muzyki, które wbrew pozorom skrajnie się od siebie różnią. Pasjonuje się grą na gitarze, a także kolekcjonuje płyty CD i winylowe. Życie bez muzyki i literatury byłoby dla niego zdecydowanie mniej przyjemne. Uważa, że dźwięki i odpowiedni klimat mają spory wpływ na powstającą opowieść, a ta rodziła się przy świecach i metalowych nutach, więc czytelnik już od samego początku zostaje pochłonięty przez mrok.