Michèle Morgan, właśc. Simone Renée Roussel (ur. 29 lutego 1920 w Neuilly-sur-Seine, zm. 20 grudnia 2016 w Meudon) – francuska aktorka filmowa, telewizyjna i teatralna. Była niekwestionowaną gwiazdą francuskiego kina od lat 30. do lat 60. XX w.
Życiorys
Jako piętnastolatka przeniosła się ze swojej rodzinnej miejscowości do pobliskiego Paryża, gdzie pobierała lekcje gry aktorskiej i zadebiutowała na dużym ekranie, występując początkowo w nieznaczących epizodach. Na jej nieprzeciętną urodę zwrócił uwagę reżyser Marc Allégret, który zaproponował jej główną rolę w filmie Serce Paryża (1937).
Rozgłos ogólnoświatowy przyniosła jej rola w Ludziach za mgłą (1938) Marcela Carné, gdzie zagrała u boku legendarnego Jeana Gabina. Z aktorem tym spotkała się ponownie na planie filmu S.O.S. (1941). Obydwa obrazy ugruntowały jej pozycję w kinie francuskim.
Gdy we Francji rozpoczęła się niemiecka okupacja, Morgan wyjechała do USA, gdzie kontynuowała karierę, ale bez większych sukcesów. Najbardziej znanym filmem hollywoodzkim z jej udziałem była Droga do Marsylii (1944) Michaela Curtiza.
Po wojnie aktorka powróciła do Francji, gdzie zaczęła ponownie odnosić sukcesy, głównie za sprawą współpracy z reżyserem Jeanem Delannoy. Za rolę niewidomej Gertrudy w jego Symfonii pastoralnej (1946) Morgan otrzymała nagrodę dla najlepszej aktorki na pierwszym w historii MFF w Cannes. U Delannoy zagrała także postać Joanny d’Arc w nowelowym filmie Elżbieta, Joanna, Lizystrata (1954) oraz artystki cyrkowej w Obsesji (1954).
Występowała w filmach największych reżyserów francuskich, takich jak René Clair, Yves Allégret, Claude Autant-Lara, René Clément, André Cayatte, Claude Chabrol czy Claude Lelouch.
Od końca lat 60. pojawiała się w filmach, teatrze i telewizji jedynie sporadycznie. Czas poświęcała głównie swojej wielkiej pasji, czyli malowaniu obrazów.
Przewodniczyła jury konkursu głównego na 24. MFF w Cannes (1971). W 1977 opublikowała autobiografię pt. Avec ces yeux-là.
W uznaniu dla jej zasług dla francuskiego kina w 1969 została kawalerem Legii Honorowej. Była również laureatką Honorowego Cezara (1992) oraz Honorowego Złotego Lwa na 53. MFF w Wenecji (1996) za całokształt twórczości.
Morgan była trzykrotnie zamężna. Pierwsze małżeństwo, zawarte w 1942 w czasie pobytu w Hollywood z amerykańskim aktorem Williamem Marshallem, zakończyło się rozwodem w 1948. Para miała syna, Mike’a Marshalla (1944-2005), który był jedynym dzieckiem Morgan i swoją karierę zawodową również związał z aktorstwem.
Drugim mężem Michèle Morgan był francuski aktor Henri Vidal. Wzięli ślub w 1950 i byli razem aż do jego niespodziewanej śmierci w 1959. Kolejne, trzecie małżeństwo aktorki ze znanym francuskim reżyserem Gérardem Oury trwało 46 lat (od 1960 do jego śmierci w lipcu 2006).
Morgan miała sześcioro wnuków, w tym modelkę i aktorkę Sarę Marshall.

Odznaczenia
1960 Kawaler Orderu Sztuki i Literatury
1967 Médaille de vermeil de la ville de Paris
1969 Kawaler Orderu Legii Honorowej
1975 Oficer Orderu Zasługi
1979 Oficer Orderu Legii Honorowej
1991 Komandor Orderu Zasługi
1994 Komandor Orderu Legii Honorowej
1998 Wielki Oficer Orderu Zasługi
2004 Krzyż Wielki Orderu Zasługi
2009 Wielki Oficer Orderu Legii Honorowej
Filmografia
1935 Córeczka tatusia (Une fille à papa)
1936 Mes tantes et moi
1937 Serce Paryża (Gribouille)
1938 Ludzie za mgłą (Le quai des brumes)
1940 Muzykanci z nieba (Les musiciens du ciel)
1941 S.O.S. (Remorques)
1942 Joanna z Paryża (Joan of Paris)
1944 Droga do Marsylii (Passage to Marseille)
1946 Symfonia pastoralna (La symphonie pastorale)
1948 Stracone złudzenia (The Fallen Idol)
Oczami wspomnień (Aux yeux du souvenir)
1950 Szklany zamek (Le château de verre)
1952 Minuta prawdy (La minute de vérité)
Siedem grzechów głównych (Les sept péchés capitaux)
1954 Elżbieta, Joanna, Lizystrata (Destinées)
Obsesja (Obsession)
1955 Wielkie manewry (Les grandes manœuvres)
Perła nocy (Marguerite de la nuit)
1958 Lustro o dwóch twarzach (Le miroir à deux faces)
1959 Ludzie w hotelu (Menschen im Hotel)
1960 Fortunat
1961 Lwy wychodzą na wolność (Les lions sont lâchés)
1962 Landru
1964 Zaginione kroki (Les pas perdu)
Oczy świadka (Les yeux cernés)
1968 Benjamin, czyli pamiętnik cnotliwego młodzieńca (Benjamin ou Les mémoires d'un puceau)
1975 Kot i mysz (Le chat et la souris)
1986 Kobieta i mężczyzna - dwadzieścia lat później (Un homme et une femme: Vingt ans déjà)
1990 Wszyscy mają się dobrze (Stanno tutti bene)
Nagrody
Cezar Honorowy César: 1992
Nagroda na MFF w Cannes Złota Palma dla najlepszej aktorki: 1946 Symfonia pastoralna.

Autograf na zdjęciu 15x10.