OFERTA DOTYCZY TYLKO KSIĄŻEK WIDOCZNYCH NA ZDJĘCIU

Rok wydania: 1997

Okładka: twarda

Stron: 223

Stan: dobry

Niniejsze opracowanie stanowi kompendium podstawowej wiedzy o umundurowaniu Wojska Polskiego i innych służb oraz o orderach i odznaczeniach. Jako podstawowe założenie przyjęto pokazanie obowiązujących rodzajów umundurowania przeznaczonego do używania w różnych okolicznościach służby i ogłaszanego każdorazowo w Rozporządzeniach Rady Ministrów w Dziennikach Ustaw. Początkowo ubiór żołnierzy stanowiła zbroja ochronna nakładana na odpowiednie odzienie. Dopiero w XVI wieku w wojskach zaciężnych zaczęto stopniowo zastępować uzbrojenie ochronne jednolitym ubiorem dostosowanym do używania broni zaczepnej oraz prowadzenia walki. Były to początki munduru wojskowego. W stosunku do jednolitych ubiorów piechoty wybranieckiej używano określenia „barwa”. Formacja otrzymała jednolite mundury szyte z sukien wielkopolskich i śląskich w kolorze niebieskim. Zygmunt August w około 1557 wprowadził barwę błękitną dla piechoty. Występowali tez hajducy czarni i żółci. Piechota łanowa prawdopodobnie przybierała kolor zielony. Hajducy wojsk magnackich przybierali barwy heraldyczne. Według uniwersału Łukasza Załęskiego z 1630 roku mundury wybrańców były następujące: Barwa zwyczajna obłoczysta, pętlice czerwone u pachołków tak do delii, jak do żupanów czerwona, a u dziesiętników zielona pod deliami czerwonymi. Cechy munduru posiadały też ubiory milicji nadwornych, oddziałów przybocznych książęcych, królewskich, biskupich i magnackich oraz straży miejskiej.