W <em>O wierze</em> Slavoj Žižek (ur. 1949), znany w świecie słoweński filozof uprawiający krytykę kultury z pozycji psychoanalitycznych, podejmuje kwestię wiary, głównie chrześcijańskiej, w dzisiejszym świecie. Žižek, choć zdeklarowany materialista (dialektyczny) i “ateista walczący”, podchodzi do sprawy wiary z całą powagą. Niejako w imię chrześcijaństwa odrzuca z jednej strony inwazję spirytualizmu New Age, a z drugiej schematyzm chrześcijańskiej teologii. W wierze atrakcyjna jest moc zmieniania (wewnętrznego) świata – nie w sensie “samorealizacji”, lecz “nowego początku”, możliwości rozpoczęcia od “punktu zerowego”. Jako “naturalna skłonność” ludzkiego umysłu wiara jest bardziej fundamentalna niż ateizm, o który trzeba dopiero walczyć. Jej akt przerywa etykę – jak akt seksualny rozmowę – i wprowadza inny porządek. Ten potencjał wiary Žižek analizuje z bardzo szerokiej, wprost ekstrawaganckiej perspektywy, włączając do niej cyberprzestrzeń, film i literaturę, Lenina, Żydów i buddyzm. Paradoksalność wszakże stanowi samo jądro wiary.