SPRZEDAJĘ BEZ PISMA KTÓRE JEST NA OSTATNIM ZDJĘCIU !!! O ZAPRZĘGANIU KONI I POWOŻENIU - Sz. Skoczylas
(i najważniejszych przepisach drogowych) Groszowa Biblioteczka Rolnicza Nr 20. Wydawnictwo T-wa Oświaty Rolniczej, Księgarnia Rolnicza, Warszawa 1935. 63 strony, 8 rycin w tekście+ tablica znaków ostrzegawczych i zawierających zwykłe informacje, oprawa broszurowa oryginalna format 13x18,5 cm, stan b dobry.[ KOŃ ] [ POWOŻENIE ][ ROLNICTWO ] Szymon Skoczylas (ur. 27 października 1894 w Kozach, zm. wiosną 1940 w Charkowie) – podpułkownik taborów Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy.
Życiorys

Urodził się w Kozach, w ówczesnym powiecie bialskim Królestwa Galicji i Lodomerii, w rodzinie Józefa i Agnieszki ze Sztefków[1][2]. Uczył się w Szkole Powszechnej w Kozach, a następnie w Gimnazjum im. Marcina Wadowity w Wadowicach. Był członkiem Związku Strzeleckiego. W sierpniu 1914 roku wstąpił w szeregi II Brygady Legionów Polskich[2].

1 czerwca 1921 roku pełnił służbę w dowództwie taborów 2 Dywizji Legionów, a jego oddziałem macierzystym był 3 dywizjon taborów[3]. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 39. lokatą w korpusie oficerów piechoty, a jego oddziałem macierzystym był 10 dywizjon taborów w Przemyślu[4]. W 1923 roku nadal pełnił służbę w 10 dywizjonie taborów w Przemyślu[5]. 20 lipca został odkomenderowany, a w grudniu 1924 roku przydzielony do Oficerskiej Szkoły Wojsk Taborowych we Lwowie na stanowisko komendanta kursu doszkolenia dla zawodowych podoficerów i chorążych[6][7][8]. Do jesieni 1925 roku pełnił służbę w Szkole Podoficerów Taborowych, pozostając nadal oficerem nadetatowym 10 dywizjonu taborów. 1 października 1925 roku został wyznaczony na stanowisko pełniącego obowiązki kwatermistrza 10 szwadronu taborów w Przemyślu[9][10]. W styczniu 1928 roku został przesunięty na stanowisko tego szwadronu[11][12]. 18 lutego tego roku został mianowany majorem ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1928 roku i 3. lokatą w korpusie oficerów taborowych[13]. W październiku 1930 roku został przeniesiony do Kadry 8 dywizjonu taborów w Toruniu na stanowisko komendanta kadry[14][15]. Na stopień podpułkownika został mianowany ze starszeństwem z dniem 19 marca 1938 roku i 2. lokatą w korpusie oficerów taborowych[16][17]. W tym samym roku został przeniesiony do 5 dywizjonu taborów w Bochni na stanowisko dowódcy dywizjonu[18]. Na tym stanowisku pozostał do września 1939 roku[2].

W czasie kampanii wrześniowej 1939 roku dostał się do sowieckiej niewoli. Przebywał w obozie w Starobielsku. Wiosną 1940 roku został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Charkowie i pogrzebany w Piatichatkach. Od 17 czerwca 2000 roku spoczywa na Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie.

5 października 2007 roku Minister Obrony Narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień pułkownika[19]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 roku, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

17 kwietnia 2009 roku w ramach programu „Katyń... ocalić od zapomnienia” przy Publicznej Szkole Podstawowej im. Janusza Korczaka w Jasienicy posadzono Dąb Pamięci ku czci płk. Szymona Skoczylasa