ODZNAKA FDGB NA 1 MAJA 1960 R. Blacha żelazna pozłacana i lakierowana. 40x33mm na igle. W latach 1949–1989 1 maja był obchodzony corocznie w NRD z wielką uroczystością jako »Międzynarodowy Dzień Walki i Święta Ludzi Pracy o Pokój i Socjalizm«. Oprócz wręczania nagród, władze państwowe wykorzystywały tę okazję, aby pokazać się publicznie blisko ludzi. Obok 7 października, dnia założenia Niemieckiej Republiki Demokratycznej, 1 maja był – przynajmniej dla kierownictwa politycznego – prawdopodobnie najważniejszym i najbardziej okazałym świętem w latach 1949–1989. Udział był nieoficjalnym obowiązkiem każdego obywatela. Dzień ten był obchodzony jako »Międzynarodowy Dzień Walki i Święta Ludzi Pracy o Pokój i Socjalizm« i nawiązywał do tradycji międzynarodowego ruchu robotniczego. Już w okresie Republiki Weimarskiej i ery narodowego socjalizmu 1 maja był obchodzony jako »narodowe święto pracy«. W NRD prawo do pracy, pracy, jej wolnego wyboru oraz prawo do wynagrodzenia w zależności od jakości i ilości pracy zostały zakotwiczone w Ustawie Zasadniczej jako prawa społeczno-ekonomiczne. Złożona organizacja obchodów, która obejmowała marsze wojskowe, występy sportowe i muzyczne, paradę ludową i tak zwane »przemówienia pierwszomajowe« głów państw, miała spełniać kilka funkcji. Pierwszy maj na cześć pracującej ludności NRD. Początkowo SED, jako wiodąca partia państwa robotniczo-chłopskiego, chciała zasugerować oddanie hołdu pracującej ludności. Tak więc okazja ta została wykorzystana do przyznania dużej liczby państwowych i zakładowych odznaczeń: Kolektywy robotnicze w przedsiębiorstwach państwowych zostały uhonorowane tytułem »Kolektyw Pracy Socjalistycznej«, aby podkreślić wspólnie osiągnięte sukcesy produkcyjne w przedsiębiorstwach. Stały wzrost postępu gospodarczego był zatem w centrum uwagi obchodów, zwłaszcza po to, aby móc utrzymać się na międzynarodowej scenie gospodarczej. Ponadto, w ramach obchodów 1 maja, SED starała się pokazać obecność i bliskość wyborcom. 1 maja 1951 r. Schlossplatz, niedawno przemianowany na Marx-Engels-Platz, stał się centralnym punktem zbornym w Berlinie. Przywódcy partii i państwa zajęli miejsca na trybunie, z której mogli machać do przechodniów w różnym wieku. Czerwone goździki i elementy machające były częścią ulicznej sceny demonstracji 1 maja. 1 maja jako nieoficjalne obowiązkowe wydarzenie dla wszystkich. Udział był również obowiązkowy dla dzieci w wieku szkolnym: ubrani w stroje FDJ i Pioneer, trzymali plakaty, transparenty i portrety ważnych polityków NRD i paradowali przed trybuną VIP. Hasła na transparentach były również centralnie przepisane i zostały opublikowane kilka dni przed 1 maja w gazecie »Neues Deutschland«, centralnym organie prasowym SED. Plakat z naszej kolekcji z hasłem »Razem wzmacniamy pokój« pochodzi z 1973 r. i został wydrukowany przez Deutsche Werbe- und Anzeigengesellschaft (DEWAG), spółkę będącą własnością organizacji SED. W latach 1956–1976 obchody otwierała parada wojskowa w stylu radzieckim, na czele której maszerowały oddziały NVA. Ponieważ z biegiem lat motywowanie obywateli NRD do wzięcia udziału w demonstracjach pierwszomajowych stawało się coraz trudniejsze, ten niegdyś uroczysty dzień obchodów o poważnym charakterze politycznym coraz bardziej przypominał publiczny festyn ze stoiskami z jedzeniem i karuzelami na festynie.