Ogólnopolskie Spartakiady, odbywające się co pięć lat od 1955 r., zawsze stanowiły ogromne wydarzenie propagandowe. III. Krajowa Spartakiada z 1965 r., która odbyła się na początku lipca, odzwierciedlała zmiany w szerszych ramach społecznych i znacząco różniła się od Spartakiad z 1955 i 1960 r. – zamiast tradycyjnych dwóch cykli (dni dorosłych i dni studenckich) zastosowano jeden czterodniowy cykl powstał program składający się z dwóch popołudniowych programów: „Pieśń Pokoju” i „Zwycięstwo jest nasze”, które powtarzano dwukrotnie. Liczba stażystów zmniejszyła się do 356 tysięcy, zmniejszyła się także liczba utworów. Istotną zmianą było odejście od brutalnych metod rekrutacji stażystów na rzecz konkretnej koncepcji „dobrowolności”, definiowanej jako „kto nie chce, niech nie szkoli” (ale nie „kto chce, niech szkoli”) . O zmianie atmosfery świadczyła organizacja Narodowej Spartakiady Głuchych, Niewidomych i Niepełnosprawnych Ruchowo sportowców, która po raz pierwszy i ostatni odbyła się równolegle ze Spartakiadą na Strahovie. Podczas powiatowych Spartakiad po raz pierwszy w skali ogólnopolskiej odbyły się ćwiczenia dla rodziców dzieci w wieku przedszkolnym pod przewodnictwem Jany Berdychowej. Do najbardziej znanych kompozycji III. CS niewątpliwie obejmował spektakl armii „Zwycięstwo należy do nas”, podczas którego 16 000 żołnierzy wjechało na teren stadionu na opancerzonych transporterach kołowych. Kolejnym godnym uwagi wydarzeniem był koedukacyjny występ praktykantów pod tytułem „Zmieniamy świat poprzez naszą pracę”, podczas którego 13 000 praktykantów tańczyło w rytmie cha-chy. Nowoczesna koncepcja gimnastyki i choreografii znalazła następnie odzwierciedlenie w występie zaawansowanych gimnastyczek z flagami pod nazwą „Ruch ku pięknu”. Czechosłowacki tygodnik filmowy 1965; Krótki film