Wydanie 2014, stron 39, karty twarde, okładka twarda, stan doskonały, nie ma płyty.

<em>Pierwsza Książka Mojego Dziecka (PKMD)</em> to znakomita pomoc we wprowadzaniu Waszego dziecka w świat emocji, języka i wartości. W dodatku dzieci ją uwielbiają! Książka zawiera zabawnie ilustrowane wiersze dla najmłodszych, które uczą słownictwa i objaśniają świat. Znajdziecie tu proste i urocze wierszyki Elizy Piotrowskiej, takie jak Dom, Miasto, czy Pory roku, oraz utwory klasyczne – <em>Idzie niebo ciemną nocą</em> – Ewy Szelburg-Zarembiny,<em> Lokomotywę </em>Juliana Tuwima, kołysanki Janiny Porazińskiej. W <em>PKMD</em> znajdują się też informacje dla rodziców na temat korzyści z czytania i wskazówki dotyczące mądrego wychowywania dziecka. <em>PKMD</em> ma miękką okładkę, zaokrąglone grube kartki odporne na zginanie i wykonana jest zgodnie z normą europejską z bezpiecznych dla dziecka materiałów.

Czytajcie dziecku <em>Pierwszą Książkę </em>codziennie! Dzięki Waszej codziennej, pozytywnej uwadze będzie się ono czuło kochane – a to warunek jego zdrowego rozwoju. Słuchając czytania, nauczy się poprawnego i bogatego języka, który jest podstawowym narzędziem myślenia, komunikacji z ludźmi, zdobywania wiedzy i udziału w kulturze. Ponieważ nauka mowy dokonuje się przez uszy, do uszu niemowlęcia powinny trafiać słowa i zdania mówione i czytane wyraźnie – i skierowane do niego. (Z tego powodu wożenie dzieci w wózku tyłem do rodzica to setki godzin stracone dla nauki języka!). I nie wystarczy tylko mówić do dziecka, gdyż język czytany zawiera znacznie więcej rzadkich i trudnych słów niż potoczny, co pozwoli dziecku w przyszłości rozumieć także skomplikowane teksty. Amerykańskie badania przytoczone w książce Jima Trelease’a, <em>Czytanie na głos, które rozwija dzieci i buduje relacje</em> wykazały, że dzieci z rodzin wykształconych, do czwartego roku życia usłyszały w domu 45 milionów słów, dzieci z rodzin robotniczych – 26 mln słów, dzieci z rodzin bezrobotnych – 13 mln słów. W kolejnych latach te różnice się pogłębiają, skazując dzieci, z którymi w domu mało się rozmawia i mało lub wcale się im nie czyta, na pozostawanie w tyle za „rozczytanymi” rówieśnikami.  I nie dzieje się tak dlatego, że są mniej pojętne, ale z powodu niewiedzy rodziców, że wyniesione z domu ogromne niedobory słownictwa rzadko udaje się później nadrobić, co ogranicza ich widoki na dobrą przyszłość.