45 numerów z lat 1919 - 1921, najwięcej z roku 1920

1919 nr.: 457, 461, 467 do 470, 476 do 479

1920 nr.: 481, 484 do 492, 495, 497 do 495. 504 do 505, 507 do 509, 512, 515 do 521, 531 do 532

1921 537, 538, 540 do 541, 577, 579

stan dobry , kilka egzemplarzy przybrudzonych na pierwszej stronie

Myśl Niepodległa

Wydawca

Redaktor naczelny

Andrzej Niemojewski

Myśl Niepodległa – pismo <em>wolnomyślicielskie</em>, antyklerykalne i religioznawcze (propagujące głównie astralistykę), z czasem ewoluujące w kierunku antysemickim i uważane za organ pro-endecki.

Wydawane i redagowane było niemal w całości przez Andrzeja Niemojewskiego (1864–1921), a później przez jego syna Adama Niemojewskiego[2]. Ukazywało się od 1 września 1906[1] do 26 grudnia 1931 roku w Warszawie, podobnie jak inne tego rodzaju pisma wydawane za granicą, trzy razy w miesiącu (dziesięciodniówka[1][3] bądź dekadówka), stąd „dekada” oznacza numer. Na stronie tytułowej znajdowało się ponadto takie właśnie określenie: dekada (pierwsza, druga bądź trzecia). Na łamach <em>Myśli Niepodległej</em> poruszano również bieżące tematy polityczne i społeczne, recenzowano książki, zarówno polskie, jak i zagraniczne.

W wydaniu 27 września 1919 czasopismo dokonało krytyki przyjmowania do Wojska Polskiego byłych funkcjonariuszy (austriackiego) <em>państwa policyjnego</em> określonych jako <em>antyki kajzerlikowskie</em> (opisani zostali gen. mjr Eugeniusz Dąbrowiecki, płk Emil Tintz, płk Rudolf Andryszczak, rtm. Hugon Babel von Fronsberg, rtm. Sołtys, wachm. Seretny, mjr Ziemiański, rtm Zygmunt Manowarda[4] za co wyżej wspomniani oficerowie wytoczyli „Myśli Niepodległej” procesy sądowe[5].

Z pismem współpracowali między innymi Iza Moszczeńska i Julian Unszlicht[6]. W ostatnich latach istnienia koncentrowało się głównie na walce z sanacją[2]. Ostatni 1106 numer pisma ukazał się 26 grudnia 1931 roku.