Dwie książki w stanie bardzo ładnym

Historia rezolutnej dziewczynki obiegła z powodzeniem cały świat, doczekując się kilku ekranizacji i pokaźniej gromadki wznowień. Czy istnieje ktoś, kto może przewrócić świat 40-letniej, zgorzkniałej panny do góry nogami? I nie jest przystojnym kawalerem ani wdowcem? Załóżmy, że prowodyrką tego przewrotu będzie równie urocza, jak roztrzepana jedenastolatka, ochrzczona dość egzotycznym jak na tamte czasy imieniem. Pollyanna, bo o niej właśnie mowa, po stracie ojca, pełniącego funkcję pastora, trafia pod opiekę niezwykle zgryźliwej i obowiązkowej ciotki Polly. Początkowo pieczę nad dziewczynką sprawowały osławione Panie z Koła Opieki, których działalność i styl życia są ulubionym tematem rozmów bohaterki. Surowe maniery ciotki Polly nijak mają się do życzliwego nastawienia wspomnianych Pań, a osierocona dziewczynka dość szybko przekonuje się, że jej przybycie nie było długo wyczekiwanym wydarzeniem, stanowiło raczej spełnienie przykrego obowiązku, który spadł na jedyną krewną.

Okazuje się jednak, że nawet tak nieciekawe wieści nie są w stanie zburzyć pogody ducha nowej mieszkanki uroczego Beldingsville. Właściwie… nic nie jest w stanie tego zrobić. A to za sprawą gry, w którą Pollyanna grała z ojcem, później z Paniami z Koła Opieki, zaś w najbliższej przyszłości zarazi nią całe miasteczko. Reguły są proste. Należy w każdym aspekcie swojego życia dojrzeć jakąś jasną stronę, a z im większym trudem nam to przyjdzie, tym większa frajda z całej zabawy. Przykłady można by mnożyć; gdy na przykład zdarzy ci się złamać nogę, zgodnie z zasadami gry powinieneś radować się z faktu, że kontuzji uległa tylko jedna noga, a nie dwie. Brzmi pokrętnie, niemniej zagłębiając się w lekturę, trudno oprzeć się pokusie wzięcia udziału w tej cudacznej zabawie.

W książce pt."Pollyanna dorasta" są opisywane dalsze losy tej niezwykłej dziewczyny. Książka rozpoczyna się, gdy Pollyanna ma lat 13, a kończy się, gdy ma 24 lata. Dziewczyna jest już po wypadku, wyjechała za zgodą państwa Chiltonów (dr Chilton i panna Polly) do pani Ruth Carew do Nowego Jorku. Ta kobieta z początku jej nie znosiła z tego samego powodu, co ciotka (w tej części bardzo kocha Pollyannę) - wiecznej gry w radość. Dopiero później zrozumiała, jaka niezwykła jest ta nastolatka.

Po powrocie Pollyanna często podróżowała ze swoimi rodzicami(bo tak ją państwo Chiltonowie traktowali, chociaż była tylko siostrzenicą). Przez wiele lat tych podróży stracili dużo pieniędzy, a doktor Chilton nie miał już takich zarobków, zaś pani Chilton nie pracowała. W końcu ojciec Pollyanny umarł i Pollyanna oraz jej ciocia Polly były skazane na dużą biedę...

Więcej nie zdradzę, sami przeczytajcie książkę.

KUP – PRZECZYTAJ BO NAPRAWDĘ WARTO

ZOBACZ TAKŻE POZOSTAŁE MOJE AUKCJE