Południowo-wschodnia polityka Polski od koronacji Jagiełły do śmierci Jadwigi i bitwy nad Worsklą (1386–1399)

Druga połowa XIV w., a zwłaszcza przełomowe lata w dziejach Polski, związane z datami 1382 i 1386, znalazły w literaturze historycznej bogate opracowania. Jako punkt ciężkości, ku któremu przeważnie ciążyły prace badaczy, pojawiał się problem unii polsko-litewskiej, oraz silnie z nim związane sprawy krzyżackie. Wiele uwagi literatura poświęciła również tzw. „zagadnieniom wschodnim”, które niemal bezpośrednio po koronacji Jagiełły weszły w orbitę zainteresowań politycznych polskich, o wiele mniej natomiast poświęcając uwagi terenowi południowemu i południowo-wschodniemu. Odcinek południowo-wschodni w polityce polskiej z końcem XIV wieku, rozważany jako integralna część całokształtu ówczesnej polityki, rzuca wiele nowego światła na sprawy i kwestie, które dopiero w późniejszych czasach dojrzewają i rozwijają się jako zagadnienia polityczne pierwszorzędnej wagi.

Zadaniem niniejszej pracy jest przedstawienie wypadków i zjawisk politycznych, jakie miały miejsce na Węgrzech w latach 1386-1399 oraz stosunek, jaki zachodził między Węgrami a Polską w tym właśnie czasie. Ponieważ w ramach tematu znajdują się, z natury rzeczy, sprawy mołdawsko-wołoskie, a do pewnego stopnia i węgiersko-krzyżackie, nie mówiąc o tureckich i bałkańskich, wszystkie zostały rozpatrzone właśnie pod kątem widzenia stosunków polsko-węgierskich.