Zgromadzone w tym tomie szkice są – w sposób oczywisty – wynikiem pracy prowadzonej przez kulturoznawców „w terenie” – choć teren ów różni się dość znacznie od tradycyjnego wyobrażenia o antropologicznej wyprawie w nieznane – z plecakiem, notesem i aparatem fotograficznym. Obszarem badań stała się bowiem współczesna, globalna popkultura, której nurty i meandry przemierzali autorzy zebranych rozpraw, obserwując starannie i wnikliwie jej teksty, dyskursy oraz praktyki. Tematem, który łączy wszystkie artykuły w spójną – żywię taką nadzieję – opowieść o najnowszej popkulturze, jest groza oraz jej kulturowe wymiary: etyczny, estetyczny i polityczny. Przeżycie grozy bywało bowiem
niezmiennie jednym z fundamentalnych składników doświadczenia antropologicznego oraz, szerzej, niezbywalnym elementem konfrontacji człowieka z nieznanym (odmiennością, obcością, potwornością). Kariera, jaką rozmaite reprezentacje grozy zrobiły we współczesnej kulturze popularnej, pozwala myśleć o tym, że doświadczenie to pozostaje immanentnym składnikiem kondycji ludzkiej oraz każe uczynić je pełnoprawnym przedmiotem refleksji kulturoznawczej.