Tytuł: Powstania Śląskie, seria wydawnicza – „Szkice z Dziejów Polski”.

Autor: Wiesław Dobrzycki.

Wydawca: Państwowe Zakłady Wydawnictw Szkolnych, Warszawa 1971, wydanie I. 175+1 stron, zdjęcia, mapki, tabele w tekście, oprawa miękka, format 12,5x19,5 cm.

„Powstania Śląskie”. Wstęp - W drugiej połowie sierpnia 1919 r., w kilka tygodni po zakończeniu konferencji pokojowej w Paryżu, na pierw, szych stronach gazet europejskich pojawiły się tytuły donoszące o wydarzeniach na Śląsku. „Powstanie na Górnym Śląsku”, „Walki polsko-niemieckie”, „Powstańcy w ofensywie na całej linii” głosiły doniesienia prasowe.

Wybuch powstania górnośląskiego odbił się jednak przede wszystkim szerokim echem w całej Polsce. Od wielu już miesięcy napływały ze śląska dramatyczne wieści o trudnej sytuacji ludności polskiej, o nasilającym się terrorze nacjonalistycznych organizacji niemieckich. „Kurier Warszawski” w sierpniu 1919 r. pisał: „Warszawa z najwyższym niepokojem śledziła szczegóły tej rozpaczliwej walki, wsłuchiwała się w odgłosy dochodzące stamtąd...”. Po kilku dniach powstania informacji było coraz więcej, 19 sierpnia 1919 r. „ROBOTNIK” donosił: „Powstanie na Górnym Śląsku Katowice, Jedlina, Pszczyna opanowane przez powstańców robotników”. Natomiast prasa prawicowa i zbliżona do kół rządowych powitała powstanie początkowo zdecydowanie niechętnie. Polska Agencja Telegraficzna (PAT) ogłosiła 19 sierpnia komunikat otrzymany „ze sfer urzędowych”, który stwierdzał, że powstanie górnośląskie jest między innymi wynikiem prowokacji komunistów. Zupełnie inaczej reagowało jednak społeczeństwo całego kraj a. Już 21 sierpnia 1919 r. odbyła się w Warszawie na placu Teatralnym wielka manifestacja robotnicza w sprawie Górnego Śląska. Wzięło w niej udział około 10 tys. ludzi. Nad głowami zebranych powiewały czerwone chorągwie, wśród nich sztandary robotników gazowni, fabryki parowozów, telefonów i telegrafów, tramwajarzy i kolejarzy. W znosiły się także dwa transparenty, na których widniało żądanie natychmiastowej pomocy zbrojnej dla powstania na Śląsku i zaprzestania wojny na wschodzie. Po wiecu utworzył się pochód, który Krakowskim Przedmieściem i Nowym światem podążył do Alej Ujazdowskich. „Zmrok już zapadał, kiedy delegacja udała się do ambasady angielskiej przy ul. Pięknej, aby przedstawicielowi Anglii powiedzieć, co myśli proletariat warszawski o sprawie śląskiej” pisał „ROBOTNIK”.