Kaw-dier jest anarchistą. Ucieka ze starego kontynentu do Ameryki Południowej, aby żyć wolno,
nie podlegać rządom ani regułom. Poluje z indianami na ziemi ognistej, pomaga im, wykorzystuje wiedzę medyczną aby ich leczyć.
Spokój tej sielanki zaburza rozbity w pobliżu przylądka Horn okręt Johnatan.
Oficerowie giną w toniach wzburzonego morza, okręt w warunkach braku dowództwa opanowuje chaos.
Wtedy wkracza Kaw-dier, zarządza ewakuację i budowę osady na pobilskiej wyspie.
Człowiek wielu talentów, znający angielski, hiszpański, język indian.
Mimo silnie anarchistycznych przkonań, przekonuje się, że ludzie pozostawieni sami sobie dążą do zguby.
Obierają Kaw-diera przywódcą. Szybko organizuje im pracę przy uprawie ziemi, usługi.
Wtedy Bouval - francuski komunista postanawia, że wszyscy powinni mieć po równo niezależnie od tego czy pracują czy nie.
Powstaje próba komunistycznego przewrotu, wspierana przez pijaków i nierobów.
Szczęśliwie szybko zdławiona przez pracowitych mieszkańców wyspy.
Potem powstają jeszcze inne próby zamachu na Kaw-dier'a, problemy, obserwujemy zjawiska tworzące społeczność.
Cała społeczność wyspy rozbitków to mikro-kraj częściowo podległy pod Chile, ale zarządzany samodzielnie.
Moje przemyślenia po tej lekturze: krajem powinien zarządzać człowiek o silnej kondycji moralnej, dobry gospodarz, który ma na uwadze dobro ludzi i rozwój regionu.
Jeśli krajem rządzi nieudacznik, nienawykły do pracy samolub - jego powdładny naród będzie zgubiony a kraj spłynie krwią.