Nazywany Nikiforem Podlasia, stał się zupełnie dla siebie nieoczekiwanie symbolem duchowego i artystycznego dziedzictwa tego regionu. Niewykształcony, skromny, gorliwie religijny, niezabiegający o sławę – tak pamiętają go mieszkańcy Drohiczyna, gdzie przez ponad 30 lat żył i tworzył.

Urodził się w pobliskiej wsi Drażniewo, na lewobrzeżu Bugu. Tam spędził dzieciństwo i okupację. Po wojnie, będąc jeszcze młodym człowiekiem, niestroniącym od przygód, „ruszył w Polskę” w poszukiwaniu zatrudnienia. Jako pracownik fizyczny – kopacz rowów i drwal – poznał smak twardego życia, w którym głównymi żywiołami były hazard i alkohol.
z „Borutowej pracowni” wyszły takie monumentalne prace, jak płaskorzeźby Drogi Krzyżowej na dziedzińcu kościoła poklasztornego w Węgrowcu czy 84 rzeźby (o wysokości 2,5 m) do sanktuarium krasnobrodzkiego na Roztoczu. Jego stacje Męki Pańskiej i inne prace znalazły się w świątyniach i kalwariach m.in. w: Rabce, Krasnobrodzie, Zwierzyńcu, Mariówce, Horodle, Korczówce i Drohiczynie, jak też poza granicami kraju. Unikatowy styl artysty charakteryzuje się ekspresją wyrażoną ostrymi pociągnięciami dłuta. Symbolem jego twórczości stały się krzyże z konającym Jezusem, choć wykonywał też rzeźby o charakterze świeckim.

Artysta otrzymał m.in. Nagrodę im. Ludomira Benedyktowicza w dziedzinie sztuki sakralno-ludowej (I edycja w 1987 r.). Jego nazwisko znalazło się też w ęAtlasie sztuki ludowej i folkloru w Polsce” (1978).
Rzeźba wysokości ok. 50cm
aukcja przeznaczona na wsparcie rehabilitacji https://www.facebook.com/profile.php?id=100064076467944