Starożytny Egipt: Najwięksi Faraonowie

Wraz z nastaniem XIX dynastii w Egipcie rozpoczął się okres ramessydzki. Najwybitniejszym władcą tej epoki był Ramzes II, który prowadził wojny z Syryjczykami i Hetytami. Za czasów panowania ostatniego króla XX dynastii Ramzesa XI w Egipcie doszło do wojny domowej, w wyniku której zostały splądrowane świątynie w Tebach i groby królewskie w Dolinie Królów. Kolejne dwie epoki w dziejach Egiptu - III Okres Przejściowy i Okres Późny - były związane z najazdami obcych narodów, które obejmowały władzę w państwie. Aleksander Wielki, podbiwszy Egipt, zreorganizował administrację egipską i założył nową stolicę, Aleksandrię. Namiestnik macedoński, Ptolemeusz, w 305 r. p.n.e. koronował się na króla, dając początek dynastii Ptolemeuszów, która panowała w kraju nad Nilem aż do podboju rzymskiego w 30 r. p.n.e. Kleopatra, ostatnia królowa Egiptu, popełniła samobójstwo, a kraj stał się prowincją cesarstwa rzymskiego.