Stenografja polska Podręcznik dla samouków, Gumiński J.M.
WYDANIE PIĄTE 1928 ROK
Nakład i własność Zw. Stenog.. Polsk. Syst. Stolze-Gumińskiego
SKŁAD GŁÓWNY W KSIĘGARNI GEBETHERA I WOLFA 1928 WARSZAWA
STAN JAK NA ZDJĘCIACH.
Jan Michał Gumiński, stenografii nauczył się wcześnie, bo jeszcze jako student opanował przekład systemu Stolzego na język rosyjski. Można się zatem domyślać, czemu właśnie tę metodę wybrał później jako najlepszą podstawę budowy stenografii polskiej. Przekonany o wadach metody Gabelsbergera wskazywał też na fakt, że systemu Stolze używa się w stenografii rosyjskiej (tj. wówczas państwowej) i niemieckiej (tj. wówczas zaprzyjaźnionej). Szybkość opanowania przekładu polskiego i rosyjskiego, jeśli pochodziły od tej samej metody mogła być kluczowa dla kariery w zaborze rosyjskim.
Razem z wydaniem w roku 1900 pierwszej wersji swojego podręcznika do systemu zwanego później Stolze-Gumińskiego znalazł zatrudnienie jako nauczyciel stenografii na kursach handlowych Chwatczyńskiego i Raczkowskiej. W 1906 roku ukazało się kolejne wydanie podręcznika, który został nagrodzony na międzynarodowej wystawie stenograficznej w Szegedzie na Węgrzech. Kolejne wznowienia przypadły na lata 1920, 1928 i 1933, uzupełnione przez jego uczennicę, Wandę Suchecką, wieloletnią szefową parlamentarnego biura stenograficznego w Warszawie.