Wydawnictwo: PWN
Wydanie: pierwsze
Seria: Biblioteka Problemów
Tłumacz: Włodzimierz Zonn
Liczba stron: 478
Format: 138 x 208 mm
Okładka: twarda
Stan ogólny: jest ok, jak na zdjęciach, egzemplarz pobiblioteczny

Książka omawia wszystkie znane i obserwowane w przyrodzie zjawiska optyczne. Wykład jest żywy, niezmiernie ciekawy, zawiera masę materiału i jest niezmiernie przystępny.
We wstępie do książki pisze autor, że przeznaczył ją dla tych, którzy lubią przyrodę; dla młodzieży wędrującej po niezmierzonym świecie i zbierającej się wieczorem na biwaku przy ognisku. Dla malarzy, którzy podziwiają barwę i światło w plenerze, nie rozumieją jednak przyczyn odbieranych wrażeń. Dla tych wszystkich, którzy mieszkają na wsi, którzy lubią wędrować, jak również i dla tych, którzy mieszkając w miastach dostrzegają zjawiska przyrody nawet w hałasie i zamęcie miast. Mam nadzieję - pisze dalej autor - że nawet doświadczony fizyk znajdzie w tej książce coś nowego, ponieważ niektóre zjawiska przedstawione w niej nie są objęte kursem fizyki ogólnej. Dlatego w książce swojej podaję opis zarówno prostych obserwacji, jak też skomplikowanych i trudnych.

Pozwolimy sobie jednak tę listę znacznie rozszerzyć. Chodzi o to, że książka Minnaerta jest czymś niezmiernie pouczającym również w dziedzinie myślenia ludzkiego. Jest nie tylko przewodnikiem po zjawiskach optycznych w przyrodzie, lecz także i tę sprawę chciałbym szczególnie podkreślić przewodnikiem w dziedzinie sposobów myślenia i rozumowania człowieka na temat odnoszonych wrażeń zewnętrznych. Książka Minnaerta nie tylko uczy widzieć, lecz także uczy myśleć, i to w sposób prawdziwie naukowy i współczesny. To znaczy myśleć ściśle, w sposób przejrzysty, poglądowy i szybki... Może więc być czymś w rodzaju przykładu, jak ze stosunkowo małej liczby faktów zaobserwowanych czasami ot tak sobie, mimochodem, po amatorsku, można wyciągnąć maksimum wniosków i jak do tych wniosków należy dochodzić.

Dlatego też książkę Minnaerta można śmiało polecić również i tym, którzy z przebogatej skali zjawisk przyrodniczych wybrali sobie odcinek stosunkowo mały, np. mineralogię, psychologię lub nawet socjologię (człowiek jest przecież tworem natury!). Nie interesując się samym zagadnieniem omawianym przez autora, mogą oni odnieść dużą korzyść śledząc jedynie, jak rozmyśla autor nad tym, co spostrzegł na przykład na spacerze. Jak z tego, co widział, drogą skojarzeń i przeciwstawień wyciąga wnioski, dokładne, obiektywne i niezmiernie trafne. Oto dlaczego uważam, iż Światło i barwa w przyrodzie stanie się pozycją numer jeden w bibliotece każdego miłośnika każdej nauki przyrodniczej.