Chciałbym Państwu zaprezentować, jakby nie patrzeć, mój debiut, książkę- tomik poetycki, w którym zawarłem część siebie, a przynajmniej część swego świata. Jeśli byliby Państwo zainteresowani, jak najbardziej zapraszam.
Poniżej zamieszczam kilka wierszy.

Melancholia pewnej bezsennej nocy

Za oknem
Leniwie zlewały się
Srebrne szczyty księżyca...
To tak, jak się
to widzi już któryś tam raz.
...

Jarzeniówka. Czerwień.
Ciemno.
Kawiarka niespiesznie
Podaje kolejny raz mocną.
Znów blask.
Mieszam. Powoli siorbię.
Ciemno.

Niech do cholery to naprawią!
...

Światło.
Można iść, ale gdzie...
To przecież noc.
Nocne kino, seks.
Książka.
...

Za oknem,
W jakimś wypłyconym
Kraterze całują się zakochani.
Na stalowej ławce majaczy zapewne
Zeszłoroczny ,,Playboy’’, bo o konkretniejsze
Dostawy już dawno nikt się nie troszczy.
A za osuwem wystaje pomarszczona, obrzydliwa
Głowa i drobny obiektyw kamery.
...

Ciemno.

Wizjer

Ostatnie drzwi szczelne.
Kluczyk w kieszeni
Zmiętolonej koszulki.
Czerwone, wypłowiałe miejsce...
Ciemnia osiągnięta.

Niema toń gwiazd.
Z początku głuche,
Mieszające się granaty,
Falisty puls czerni...
Zbija się. Ściska.
Przelewa...

Pomarszczone palce
Wolno przekręcają
Pierścień powiększający...

Tu już kulisty kontur.
Płynie... Zlewa.
W czerni...
Purpurze!
Bieli...! Biel!
Biel pulsuje jak inne!
Nie, nie, nie tak. Dysze!
Sprzęga! Zapada w połysk!
To musi...!
Musi się skończyć.

Niemy błysk zalał obiektyw...
Fala granatu zalała błysk.
Ciemnia przywrócona.
Okulary odwróciły się
Od obiektywu.
Drżące nogi suną do drzwi.
Spocone ręce sięgają kluczyka.

Zielona jarzeniówka- Otwarte.
I tak zakończyła się noc...
Tak umarło niewidoczne.

Smok

Nie zapomnę tamtej nocy,
Zionącej nieprzebraną czernią...,
Chaosem niezliczonych gwiazd.
...

Tych skrzydeł,
Ognistych, łaknących krzyku ślepi,
Jarzących szponów.
On leciał, wił się.
Te wszystkie. Te dzikie kolory
W tę czarną, udającą ślepą toń.
A może po prostu wszystko wiedziała.
...

Potem… było słychać powolne tupanie.
Małe oczy zwrócone w szkarłatną bestię.
To tylko chłopiec,
Chłopiec, który nie mógł spać.
Którego nie utuliła noc,
Księżyc nie zmrużył oczu.
A może..., może chcieli oni popatrzeć
Na wielki, kolorowy latawiec.

Na wielkiego smoka
Wijącego się wśród gwiazd.
Wśród tych, co śpią
I tych, co nigdy w to nie uwierzą.

Pogoń

Czy widzisz tam,
Na tym ciemnym, dalekim zachodzie...,
Tam w dali pędzące żurawie...?
A Ty ,,pędzą’’, powiesz, niczym chmury...
Te mkną prędko, jakby w jakąś drogę,
Jakby chciały je dogonić... ,
Ale nie mówmy, jego i tak nie da się zatrzymać.
Coraz bardziej ciemne..., opada.
Czy widzisz pędzące żurawie?
...

Nie wiem, dokąd lecą,
Lecz, proszę Cię, biegnij...
Biegnij coraz prędzej.
Bo jeszcze coś przegapisz.
Będzie noc, a to wiem na pewno, przyjdzie,
A Ty wyjdziesz do niej cały we łzach.
,,Żałuję’’, powiesz, ,,że nie dogoniłem słońca.’’
Jak te pędzące żurawie...