Szafran ma bogatą historię sięgającą czasów antycznych i od wieków był doceniany przez członków rodziny królewskiej i arystokracji. Mówi się, że Kleopatra stosowała kąpiele szafranowe ze względu na jego znane właściwości poprawiające wygląd skóry, a perscy cesarze używali szafranu zarówno do celów kulinarnych, jak i leczniczych.

Szafran jest bardzo mocną przyprawą, której nawet 1 g wystarcza na długi czas. Aromat szafranu rozwija się stopniowo i nie jest osłabiany przez długotrwałe przetwarzanie, jest bardzo silny, oszałamiający, a smak jest pikantny i gorzki.

Jest idealną przyprawą do dań mlecznych, wypieków, kremów, dobrze komponuje się z kawą i herbatą, zwłaszcza z mlekiem. Szafran jest używany do gotowania pilawów, dań mięsnych, drobiowych i rybnych, do barwienia przezroczystych bulionów, sosów i zup, dań warzywnych, do aromatyzowania likierów i napojów bezalkoholowych.

Szafran kaszmirski, uważany za jedną z najlepszych odmian szafranu na świecie, jest starannie zbierany, aby zapewnić wydobycie tylko najlepszych czerwonych znamion. Unikalny klimat i warunki gruntowe regionu przyczyniają się do uprawy szafranu o jasnym kolorze, silnym aromacie i wyrazistym smaku. Ciemnoczerwony kolor kaszmirskiego szafranu wynika z wysokiego stężenia krocyny, naturalnego pigmentu karotenoidowego. Ten jasny kolor nie tylko zwiększa zewnętrzną atrakcyjność żywności, ale także służy jako wskaźnik jakości.

W tradycji ajurwedyjskiej uważa się, że wpływa na wszystkie elementy tkanek, zwłaszcza na krew (odnawia krew i układ krążenia), poprawia metabolizm, odżywia tkanki (nerwowe, rozrodcze, trawienne), ma działanie wetrogoniczne i przeciwskurczowe, odmładza i tonizuje całe ciało. Od czasów starożytnych napar z szafranu był stosowany w leczeniu zaćmy, a obecnie jest składnikiem kropli do oczu. Jest uważany za silny środek przeciwdepresyjny, który nie ustępuje syntetycznym lekom.