Namalowana w 1928 roku Różowa koszulka II datuje się na apogeum twórczości Tamary Łempickiej.

Obraz przedstawia modelkę otoczoną intymnymi zasłonami łóżka i powraca do kompozycji, którą

artystka eksplorowała po raz pierwszy w 1927 roku. Jeśli La chemise Rose I przedstawiała modelkę

bardziej zmysłową i agresywną, La Chemise Rose II powróciła do tego tematu w bardziej uległej formie.

Kierując swoje błagalne, duże zielone oczy na osobę unoszącą się nad nią, kobieta wydaje się

wycofywać z połączeniem podziwu i szczerego uwodzenia. Pod tym względem Różowa koszulka II

stanowi rzadki emocjonalny odpowiednik wcześniejszych prac Łempickiej, ilustrując talent artystki

do nadawania pozornie nieprzeniknionym, monumentalnym postaciom swojej twórczości głębi

psychologicznej. Długi, prosty nos i duże zielone oczy modelki w obrazie mogą identyfikować ją jako

Irę Perrot, jednej z najbliższych przyjaciółek i ulubionych modelek Łempickiej w latach dwudziestych.

Portret Iry należy bowiem do najwcześniejszych obrazów Łempickiej, jakie kiedykolwiek powstały

i kiedy w 1922 roku artystka zaistniała na paryskiej scenie artystycznej, uczestnicząc w Salonie

d'Automne, wystawiła ten właśnie portret.

Przez całe lata dwudzieste Ira odgrywała centralną rolę w malarstwie Łempickiej, przybierając różne

role i pozy: poza oficjalnym portretem "Ira P.", Ira zdaje się pozować na Sa tristesse , Femme à la robe

noire, La Musicienne i St.Moritz. Intymna i zmysłowa La chemise Rose II jawi się jako bardziej osobiste

przedstawienie bliskiej przyjaciółki artystki i wgląd w jej prywatny świat.

Choć w latach dwudziestych Ira był stale obecna w życiu Łempickiej, pod koniec lat trzydziestych obie

przyjaciółki straciły kontakt. Alexander Chodkieweitz, znajomy artystki z początku lat 20., wspomina,

jak „Tamara wypowiadała się z niemal uwielbieniem o gibkiej sylwetce Perrot i pięknych pełnych

piersiach” Co więcej, według Claridge’a córka artystki, Kizette, „czasami przyznawała, że obie kobiety

były kochankami, choć czasami upierała się, że „były najlepszymi przyjaciółkami, niczym więcej”.

Claridge kontynuuje: „Ale żaden przyjaciel ani członek rodziny, łącznie z Kizette, nie pojawia się na

obrazach Tamary tak często jak Ira. Po Tadeuszu pierwszym mężu, Ira Perrot był prawdopodobnie

najważniejszym romantycznym związkiem w życiu Tamary. W 1928 roku – tym samym, w którym

Łempicka namalowała Różową koszulkę II – artystka podjęła decyzję o rozwodzie z mężem Tadeuszem,

a jego portret, nad którym pracowała, nie został nigdy ukończony.