Krzysztof Miklaszewski: Moje życie w teatrze, Kraków 2019. Barwny zbiór wypowiedzi, recenzji, wspomnień wybitnego aktora i krytyka teatralnego. Stan idealny. Str. 600.

Urodził się 30 maja 1944 roku w Krakowie.
Absolwent dwóch fakultetów Uniwersytetu Jagiellońskiego: filologia polska (1966) i historia sztuki (1970). Ukończył także podyplomowy kurs zawodowy na Studium Realizacji PWSFTViT w Łodzi (1980). Stypendysta amerykański (State Department w Waszyngtonie, 1980) i brytyjski (Staffordshire Polytechnic Departament of Humanities, 1990 i BBC London, 1991).
Liczba pokazów i prób przedstawień Cricot 2 z lat 1973–1987, w których występował Krzysztof Miklaszewski – "Nadobnisie i koczkodany" (1973), "Umarła klasa" (1975), "Gdzie są niegdysiejsze śniegi…" (1979), "Wielopole, Wielopole" (1980) i "Niech sczezną artyści" (1985) – sięga tysiąca. Twórcy tych przedstawień poświęcił znaczną część publicystycznego dorobku. Tadeusz Kantor na ekranie najczęściej gościł właśnie w jego filmach i programach telewizyjnych.
Wiele Kantorowi zawdzięczam, ale i on mi co nieco zawdzięcza. I myśmy sobie bez słów codziennie to mówili. Kochając się i nienawidząc, bo Kantor kochał i nienawidził jednocześnie.
W latach 1972–2007 Miklaszewski był dziennikarzem, reporterem, komentatorem i reżyserem telewizyjnym. Zasłynął jako autor popularnych cykli: "Twarze teatru", "Anatomia spektaklu", "Opowieści niesamowite Stanisława Hadyny", "Pitaval polski", "Na cenzurowanym". Pracował również nad adaptacjami dla potrzeb Teatru TV.
W telewizji wspinał się po kolejnych szczeblach kariery, dochodząc do znaczących funkcji decyzyjnych, w tym dyrektora krakowskiego Teatru TV.
Jego rodzice, Wiktor i Jadwiga, byli lekarzami. Matka w czasie studiów występowała w awangardowym teatrze artystów Cricot, którego współzałożycielem w 1933 roku był jej brat, a wuj Krzysztofa, Władysław Józef Dobrowolski.
/dziennikteatralny.pl - Janusz R. Kowalczyk/