Koncert znajdujący się na DVD „Live Cult” zagrał 4 października 2001 roku w The Grand Olympic Audytorium w Los Angeles. The Cult oprócz żelaznej klasyki walnął ze sceny parę utworów z promowanej płyty, tych lepszych. Repertuar koncertu tak się zlał ze sobą, że nie odróżniamy starego od nowego. Zespół będący w wyśmienitej formie gra „jak po sznurku”. Zachowuje niesłabnącą dynamikę, świetnie dozuje energię i żongluje nastrojami. Tu nie ma mowy o przypadkowości. Na potrzeby rejestracji DVD spektakl został wyreżyserowany, więc ktoś, kto pierwszy raz styka się z dorobkiem The Cult, oglądając go, dozna jeśli nie zauroczenia, to na pewno olśnienia albo miłego zaskoczenia.

Przed rozpoczęciem koncertu za półprzeźroczystą kurtyną majaczą kontury muzyków oświetlane od tyłu reflektorami. Z mrocznego i groźnego intro wyłania się heavymetalowy riff do „Rise” z najnowszej płyty „Beyond Good And Evil”. Od początku koncertu, z małymi wyjątkami, Astbury z nieodłącznym tamburynem w ręce, jak szaman, zostaje już z nim do końca. Repertuar jest zagrany ostro i energetycznie. Z każdą kolejną kompozycją rośnie temperatura i reakcja publiczności. Potem kolejno grają „In The Clouds”, „Lil’ Devil”, „Peace Dog”, „Take The Power”, „My Bridges Burn”, „Rain”, „Edie (Ciao Baby)”, „The Witch”, „Breathe”, „Fire Woman”, „Sweet Soul Sister”, „Wild Flower”, „She Sells Sanctuary”, „True Believers”, „War (The Process)” i już na sam koniec „Love Removal Machine”. Jest super.

Oj, żre ten koncert, żre. Tak dobrze się go słucha i ogląda, że ciężko oderwać oczy. Widać, że muzycy są w wyśmienitej formie, złaknieni koncertowania. Trójka weteranów wspierana młodymi muzykami sesyjnymi krzesa ze swoich instrumentów prawdziwie diabelskie iskry. Astbury ani na chwilę nie stopuje. Świetnie radzi sobie sekcja rytmiczna trzymająca całość w ryzach. W kwestii brzmienia położono nacisk na niższe, cięższe, ostrzejsze brzmienie gitar, przez co zespół jest bardziej heavy niż hard. Gitara Duffy’egpo brzmi lepiej niż na płytach.