"Pierwszy, debiutancki tom Jarosława Żukowskiego, zatytułowany „Jazz”, ukazał się w 2016 roku i został zauważony przez recenzenta prestiżowego pisma Literackiego „Topos”. Piotr Wiktor Lorkowski pisał m.in. tak o książce gołdapianina:

(…) Wiersze Żukowskiego zapadają w pamięć jako powstałe przede wszystkim z muzycznych wzruszeń. Ich podmiot znalazł swoje miejsce na ziemi. Ceni swojskość, ustronną, prowincjonalną. Składa hołd prostemu życiu i dobrej śmierci przodków, utrudzonych depozytariuszy przeszłości, mieszkańców krainy, której nie warto opuszczać, gdyż wszystko, co potrzebne do życia, znajdzie się pod dachem chaty, na miedzy, pod jarzębiną (por. cykl Pojednanie). Być może idzie tutaj Żukowski w trochę naiwną idyllę. Jego prawo. Zresztą zależy mu na czymś więcej niż na sentymentalnej ładności. Zdecydowanie wyżej stawia prawdę przeżycia natury oraz muzyki. Słuchać umie jak prawdziwy artysta: całym sobą. O swoim słuchaniu pisze pod dyktando skojarzeń. Nie ukrywa zdolności do odbioru intelektualnego. Unika przy tym pozowania na melomana-erudytę. (…) Mocną stroną całego zbioru pozostają walory kompozycyjne kilkuczęściowych cykli wzorowanych przykładowo na strukturze pokazu slajdów (Start:). Wszakże poetycką inteligencję debiutanta najlepiej chyba prezentują formy jeszcze bardziej zdyscyplinowane (Drobiazg, drzazga, Tętno); nawet ograniczone do jednego wersu (Sanatorium (1967)). Może więc opłaciłoby się poecie uproszczenie pogmatwanego dyskursu? Dla lepszej słyszalności i rozpoznawalności nieźle już ustawionego głosu.

„Definicje” są bardziej urozmaicone tematycznie, choć muzyka stanowi jeden z najważniejszych tematów, zwłaszcza symfonie Beethovena”. Autor jednak nie omija innych, ważkich aspektów egzystencji w tym również polityki."

Źródło: https://goldap.org.pl/2022/05/zapraszamy-na-promocje-nowego-tomu-poetyckiego-jaroslawa-zukowskiego/