Tristan da Cunha - Wartime Invasion autorstwa Allana B. Crawforda MBE

Fragment recenzji książki Phila Scotta

z biuletynu Tristan da Cunha z września 2004 r.

Jak sugeruje tytuł, książka ta opowiada o marynarce wojennej i wojskowej okupacji Tristan da Cunha w 1942 r., mało znanej operacji wojennej o kryptonimie Job 9, której celem było utworzenie posterunku nasłuchowego w celu wykrywania wrogich najeźdźców i okrętów podwodnych na południowym Atlantyku, a także utworzenie stacji meteorologicznej w celu radiowego przekazywania raportów pogodowych do Południowej Afryki.

Opis Joba 9 jest ważny i bardzo interesujący jako zapis praktycznie nieznanej operacji z czasów II wojny światowej. Ponadto historia zawiera żywy opis roli, jaką odegrali sami mieszkańcy wyspy Tristan, z których szesnastu utworzyło Tristan Defence Volunteers. „Armia tatusia”? Być może, ale byli poważni i pełni entuzjazmu, a z karabinami i granatami ręcznymi byli w pełni przygotowani do odparcia każdej możliwej inwazji niemieckiej lub japońskiej. Książka jest również fascynującą opowieścią o tym, jak w latach 40. mieszkańcy wyspy Tristan żyli i pracowali, o ich stosunkach społecznych, o tym, jak regulowali swoje sprawy w obliczu braku praw, jak współpracowali przy takich zadaniach, jak budowa łodzi, krycie strzechą czy przędzenie (czego nie mogła zrobić jedna osoba) i jak faktycznie wykonywali takie zadania. Prawdopodobnie nie ma nikogo, kto miałby większą wiedzę niż Allan Crawford na temat sposobów i życia mieszkańców Tristanu w latach 40. i kto mógłby tak dokładnie przedstawić, jak budowano ich domy, łodzie i wozy ciągnione przez woły, jak wytwarzano i obsługiwano ich kołowrotki, jak organizowano ich rolnictwo na własne potrzeby – i wiele więcej. Wszystko to wydaje się nie suchym i bezosobowym studium socjologicznym, ale raczej autorem opowiadającym nam, z licznymi ilustracjami, o życiu i sposobach życia swoich przyjaciół.