t-shirt koszulka BIG COUNTRY STEELTOWN 1984-2019

marka GILDAN

rozmiar S

materiał 100% bawełna

wymiary :

od pachy do pachy 44 cm x 2

szerokość rękawka 16 cm x 2

długość całkowita 73 cm

Nowa powystawowa bez papierowych metek

B0078

Steeltown w Big Country mogło zostać utracone przez mgłę czasu i kaprysy mody, ale <em>Banjo Getintothis</em> kocha je jako zaginiony klasyk.

<em>"Steeltown</em>" Big Country może wydawać się dziwnym wyborem dla zaginionego albumu, biorąc pod uwagę, że wszedł na brytyjskie listy przebojów na pierwszym miejscu, ale pod wieloma względami można powiedzieć, że jest odpowiedzialny za zatrzymanie rozpędu zespołu i zniweczenie ich wzrostu do rangi, obok U2, wzorca muzyki gitarowej w latach 80.

Zanim Stuart Adamson założył Big Country, był już odnoszącym sukcesy muzykiem od wielu lat, zakładając The Skids w wieku zaledwie 18 lat.

The Skids odnieśli ogromny sukces jak na zespół nowofalowy, zdobywając kilka singli i albumów w pierwszej dwudziestce, Adamson i wokalista Richard Jobson walczyli o kontrolę nad grupą, a gitarzysta opuścił zespół w 1980 roku.

Założył Big Country z przyjacielem Bruce'em Watsonem i po kilku początkowych zmianach w składzie, dołączył do niego znakomita sekcja rytmiczna Marka Brzezickiego i Tony'ego Butlera, dwóch muzyków sesyjnych, którzy byli zmęczeni byciem zatrudnionymi rękami.

Ich sukces szybko się rozwiał, a drugi singiel <em>Fields of Fire </em>trafił do pierwszej dziesiątki.

Chichotali mocno, grając kilka pamiętnych koncertów w Liverpoolu, w tym 21. urodziny tego pisarza w Liverpool Warehouse.

Debiutancki album <em>The Crossing</em> przypieczętował ich renomę.

Z U2 dzielili celtyckie aranżacje gitarowe, wokalistę Steve'a Lillywhite'a i zamiłowanie do szerokoekranowych gitarowych epopei. W rezultacie, oba zespoły były uważane za równie przygotowane do sukcesu, a Big Country był typowany do stania się jednym z największych zespołów w hrabstwie.

Zespół dotarł nawet do Stanów Zjednoczonych, z <em>singlem In a Big Country</em>, który osiągnął trzecie miejsce, a <em>The Crossing</em> znalazł się w pierwszej dwudziestce.

Wszystko układało się dobrze dla Big Country, ale na nieszczęście dla zespołu, miał to być ich szczyt popularności.

Trudno powiedzieć, na ile jest to zasługa kapryśnego palca mody, ale drugi album <em>Steeltown</em> nie został dobrze przyjęty, mimo początkowego sukcesu.

W związku z tym jest często uważany za początek zjazdu dla Big Country.

Ale pod tym wszystkim kryje się niesamowity album, który ma wielką głębię, zabójcze melodie i niesamowitą muzykalność.

<em>Steeltown</em> zbudowane na epickim rozkoszy zaczęło się od <em>The Crossing</em>.

Ale tam, gdzie jego poprzednik był pełen romantyzmu "my przeciwko światu", <em>Steeltown</em> zmagało się z upadkiem przemysłu i pokoleniem Szkotów zmuszonych do przeniesienia się do miast przemysłowych w poszukiwaniu pracy i utrzymaniu rodziny.

Łatwo sobie wyobrazić, że Amerykanom trudno się z tym utożsamić, a najwyższe miejsce na liście przebojów albumu uplasowało się na skromnym miejscu siedemdziesiątym.

Ale w <em>Steeltown</em>, Big Country stworzył godny drugi album, który został okrutnie zepchnięty na boczny tor przez historię.

Otwierający album utwór <em>"Flame of the West</em>" rozpoczyna się rozbudowanym instrumentalnym otwarciem, które pokazuje moc, jaką ma teraz zespół.

Gitara Adamsona szybuje w górę, a Big Country pokazuje, dlaczego właśnie oni byli uważani za zbawców muzyki gitarowej na początku lat 80.

Ich brzmienie urosło i rozwinęło mięśnie od muzyki, którą stworzyli na <em>The Crossing</em>, ale nie zrobili tego, zamieniając się w ciężki zespół rockowy, jak zrobiło to wiele innych zespołów gitarowych z lat 80-tych. Harmonia, inteligencja, łatwy sposób z melodyjnymi hookami i talent do epickiego refrenu są nadal obecne i poprawne.

Jeszcze przed pierwszym utworem z albumu, Big Country udowodnili, że są mistrzami w tym co robią i pokazali, że potrafią rozwijać swoje brzmienie w dramatycznym stylu.

Brzmienie albumu jest gęstsze i gęstsze niż wcześniej i można się zastanawiać, czy częścią upadku zespołu nie jest to, że porzucili brzmienie "gitarowe jak dudy", które jako pierwsze zwróciło na nich uwagę i mogło być uważane za ich sztuczkę.

Być może ludzie, którzy się do nich przyczepili, z tego powodu byli zniechęceni ich nowym, dojrzałym brzmieniem.

Czas był łaskawy dla <em>Steeltown</em> i pozbawiony bagażu kulturowego, stoi on jako jeden z najlepszych albumów zespołów gitarowych lat 80-tych.

Twórczość Adamsona osiąga swój szczyt, a jego gra z pewnością wyróżnia go jako jednego z najlepszych gitarzystów swojego pokolenia. Nic dziwnego, że John Peel określił go <em>mianem "brytyjskiego </em><em>Jimiego Hendrixa".</em>

<em>"East of Eden</em>" i <em>"Where the Rose is Seeded</em>" podkręcają epickość do 11 i mamy wrażenie, że gdyby ludzie odkryli tę niesamowitą płytę na nowo, zostałaby ogłoszona klasykiem na całym świecie.

Czasami, z jakiegoś powodu, świetne albumy mogą zniknąć z pola widzenia zbyt szybko i zbyt całkowicie. <em>Steeltown</em> cierpi z tego powodu bardziej niż większość i to, że pozwolono mu na to, graniczy z przestępstwem.

Można postawić tezę, że <em>Steeltown</em> narodziło się w epoce, w której walczyło z panującą modą. Kiedy został wydany w 1984 roku, The Smiths wydali zarówno swój debiutancki album, jak i kompilację <em>Hatful of Hollow</em>, a duch czasu się zmienił.

Ogólny ruch był skierowany przeciwko rockowemu bełkotowi i epickim pieśniom o walce, w kierunku bardziej osobistego, czułego brzmienia indie i introspektywnych tekstów.

Jak to często bywa w przypadku zaginionych klasyków, takich jak ten, być może były one sprzeczne z duchem czasu i w rezultacie zostały przeoczone, a ich pozytywy były postrzegane jako negatywy ze względu na modę, a nie wartość artystyczną.

Jednak radość z odkrywania ich na nowo jest jedną z największych przyjemności życia i tu właśnie <em>Steeltown</em> staje się własne. Odarta z bagażu epoki, jest to naprawdę wspaniała płyta, która powinna była ugruntować reputację Big Country jako jednego z prawdziwych mistrzów tamtych czasów, a nie przyspieszyć ich upadek.

Dziś Big Country nadal gra i pozostawił po sobie solidny dorobek, który wciąż jest odkrywany przez nowe pokolenia fanów.

Ci, którzy chcieliby się przyłączyć, mogą zrobić o wiele gorzej niż zacząć od <em>Steeltown</em> i zostać potraktowani albumem z pięknymi, smaganymi wiatrem klasycznymi piosenkami, które wciąż mają zdolność zadziwiania.