Opracowanie Olgierda Christy „U Szczerbca i Łupaszki” wyszło spod pióra świadka i uczestnika historii, który był kolejno członkiem konspiracji niepodległościowej w Wilnie, żołnierzem Armii Krajowej i uczestnikiem operacji Ostra Brama, organizatorem placówki w Samoobronie Nowogródzkiej, oficerem ludowego WP, dowódcą szwadronu oddziałów kadrowych Mobilizacyjnego Ośrodka Wileńskiego Okręgu AK, więźniem politycznym PRL, organizatorem Okręgów Gdańskiego i Wileńskiego w Światowym Związku Żołnierzy AK oraz w latach 1990-1997 wydawcą kilkudziesięciu numerów „Wileńskiego Przekazu”.

Książka została ujęta w formę pamiętnika, w którym autor na kanwie swojego życia ukazuje losy i postawy Polaków wileńskich, którzy po utracie niepodległości nie godzili się na kolejne okupacje swej ziemi rodzinnej, a po ekspatriacji głównie na ziemie Polski północnej stawiali bierny - a gdy to było możliwe czynny - opór władzy komunistycznej, wspierając na Podlasiu, Pomorzu i Pojezierzu Mazurskim działania zbrojne 5 Wileńskiej Brygady AK majora Łupaszki. W późniejszych latach opór ten wyrażał się w kolejnych buntach i strajkach na Wybrzeżu, w których nie zabrakło przybyszów z Wileńszczyzny i ich potomków. Trzeba jednak było pół wieku od utraty niepodległości, by Rzeczpospolita Polska odzyskała swą nazwę i suwerenność, a major Łupaszko i jego żołnierze doczekali się pełnej rehabilitacji i tablicy pamiątkowej w gdańskiej bazylice Mariackiej dzięki staraniom ppor. Olgierda Christy.